Blood...

Ze hoefde alleen maar in mijn vinger te prikken. Het was gewoon een suikertest. Ik stopte mijn vinger in mijn mond en zoog het bloed weg.
'Ai... je suikerspiegel ligt héél erg laag,' meldde de zuster. Ze haalde een reep chocola tevoorschijn en gaf hem aan mij. 'Hier, die krijg je van mij. Eet nu maar een paar stukken en de rest van de dag ook nog eens een stukje.' Ik zuchtte. Ik hield helemaal niet van eten. Ik stopte een stuk chocola in mijn mond. Ach, chocola was op zich zo slecht nog niet. Ik werd er alleen veel te hyperactief van. Ik nam om de zuster gerust te stellen nog een paar happen.
'Bedankt voor uw tijd,' zei ik en ging weer overeind staan. Mijn benen leken wel van kauwgum en ik zakte er weer bijna doorheen. Ik haalde een paar keer diep adem en kreeg toen weer alle controle over mijn benen. Ik liep zelfverzekerd de deur weer uit en zag Jasper staan. Hij glimlachte. Goh, Dilan had ongelijk. Hij kon wel vrolijk kijken.
'Gaat het weer?' vroeg hij bezorgd. Ik knikte.
'Ik moet alleen eten,' zei ik en trok een vies gezicht.
'Iedereen moet toch eten?' vroeg hij.
'Maar niet iedereen zijn lichaam reageert binnen drie minuten op zijn voedsel.' Hij trok zijn wenkbrauw op. 'Mijn stofwisseling is te snel,' mompelde ik. Ik stopte de chocola weg en liep met hem naar het lokaal toe. Mijn tas stond daar nog. Ik ging snel op mijn plaats zitten en hield het stuk chocola omhoog als bewijs dat alles geregeld was. De leraar knikte en ging verder met zijn les. Welke weet ik niet eens meer, want ik was veel te snel afgeleid. Suiker... Die rotzooi maakte me gewoon veel te hyperactief. Edward en Jasper zaten doodstil voor ons. Ik snapte niet hoe ze dat voor elkaar kregen. Ze leken zelfs niet te ademen. Ik trok mijn wenkbrauw op, keek Marloes aan en we begonnen te lachen. De leraar keek ons met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Wat is er zo grappig dames?'
'Ik moest denken aan de dodelijke sfeer in deze klas.' Het was eruit voor ik er erg in had. Voordat ik besefte wat ik had gezegd en waar het op sloeg, hoorde ik Marloes weer lachen.
'Nou zo te zien bent u weer redelijk levendig,' zei hij. Oeh, die zat.
'Ja, meneer. Ik heb geleerd dat ik zoveel mogelijk moet genieten van dit veel te korte leventje.'