Lekker geslapen?

‘Nee wacht!’, schreeuwde ik en schoot overeind in het bed. Door de onverwachte beweging voelde ik weer een stekende pijn in mijn rug. Een kreun van pijn ontsnapte mijn mond en ik wreef langzaam over de plek waar de pijn zat, precies rondom mijn verdomde tattoo. Na een tijdje liet ik me weer voorzichtig terugvallen op het zachte matras en ik staarde naar het plafond terwijl ik nadacht over de rare droom. Ik voelde me na uren geslapen te hebben nog steeds doodmoe en haatte het dat ik de laatste tijd van die rare dromen had. Maar deze droom was anders, anders dan die droom over Damon. Maar de gelijkenis was dat ik me er wel evenveel van herinnerde. Haast niks dus. Ik onderdrukte een geeuw en besloot om nog even onder de dekens te kruipen zodat niet meer mijn over die dromen hoefde na te denken. Ik trok gefrustreerd aan de dekens die maar moeizaam omhoog gingen. Na wat flink trekken kwamen de dekens eindelijk wat omhoog en werden langzaam over mijn rug en schouders gelegd. Tevreden begroef ik mijn hoofd in het zachte kussen en deed mijn ogen langzaam dicht. Meteen sperde ik mijn ogen weer open, ik had namelijk niet zelf de deken omhoog getrokken. Ik draaide me zonder na te denken met een ruk om en kon nog net een gil van pijn en verbazing tegelijk inhouden. ‘Je weet dat dat slecht voor je rug is, ik zou als ik jou was maar uitkijken met de bewegingen die je maakt’, zei hij en glimlachte toen hij mijn geschrokken gezicht zag. ‘Hoe lang lig je hier al?, toen ik zo net wakker werd lag je er nog niet’, zei ik en als antwoord daarop rolde hij met zijn ogen. ‘Ik was hier gewoon net op het moment dat je wakker werd en stond net buiten je gezichtsveld’, mompelde hij net verstaanbaar omdat hij de andere kant op keek. Natuurlijk wist ik dat Damon duidelijk zat te liegen en omdat hij voor de eerste keer niet oogcontact probeerde te maken en net deed of er buiten iets heel belangrijks gebeurde. Zonder dat ik het wilde kreeg ik een warm gevoel in mijn buik en moest moeite doen om niet naar hem te kijken.Shit!, ik moet niet zo over hem denken hij is een vampier daar moet je niet eens bij in de buurt komen, of naar kijken… Aaah! wat doe ik nou niet meer denken, niet meer denken! Ik hoorde Damon opeens zacht lachen en keek naast me. ‘Grappig, eindelijk kan ik horen waar je over denkt’, zei hij tevreden en hij liet zich op het kussen naast mij vallen. ‘Hoezo eindelijk?, ik dacht dat vampiers helemaal geen gedachten konden lezen of ben jij soms ook een Edward Cullen’, zei ik terwijl ik een stuk op schoof bij Damon vandaan. ‘Laten we zeggen dat ik wat meer heb geleerd nu ik al een tijdje leef’, zei Damon terwijl hij weer aandacht probeerde te krijgen. Ik keek beschaamd de andere kant op, fijn hij had dus gehoord wat ik zo net dacht. ‘Maar het rare is dat ik normaal van alle mensen hun gedachten kan lezen maar bij jou…’. Hij keek me even aan en drukte me terug toen ik overeind wou komen. ‘Bij jou kan ik sommige gedachten lezen als ik bij je in de beurt ben maar de meeste zijn alsnog wazig’, legde hij uit. Het irriteerde me heel erg dat hij mijn gedachten probeerde te lezen maar ik was wel opgelucht dat ik niet een of ander open boek voor hem was. ‘Maar genoeg over mij heb je lekker geslapen?’, vroeg hij en ik knikte kort. Het zat me helemaal niet lekker dat hij steeds vragen stelde, hij had vast wat van mijn gedachten opgepikt. Hij grinnikte en schoof dichterbij, ‘Ook lekker gedroomd, misschien over mij?’. Dit was de druppel. ‘Ik weet niet wie die man in mij droom was maar hij was zeker niet zo’n klootzak zoals jij!’, Damon keek meteen verbaasd want hij wist dus duidelijk niet waar ik over gedroomd had. ‘Ooh dus je had een droom waar ik niet in voor kwam wat?, een saaie droom moet dat geweest zijn.’, zei hij en hij leek het ook nog serieus te nemen. Ik probeerde hem te negeren en keek beschaamd de andere kant op. Het was al erg genoeg dat hij wist dat ik over een man droomde en Damon kennende zou hij dat meteen verkeerd opvatten. ‘Hoe weet je dat zo zeker dat je niet over mij gedroomd hebt?’, zei Damon en toen ik naar hem keek leek het alsof hij helemaal geen grapje maakte. ‘Ik meen het Camil, vertel het me’, zei hij haast dwingend toen ik even stil bleef en hij kroop naar me toe. Wat deed hij toch raar en waarom wou hij dat zo graag weten? Niet willend dat hij nog dichter bij me in de buurt kwam zocht ik snel naar een goed antwoord. ‘Uuhm, ik droomde over een man maar ik kon zijn gezicht niet zien… ik herinnerde me er niet veel van’, fluisterde ik. Damon keek even verward. ‘Kan je je nog meer herinneren?’, vroeg hij. ‘Niet veel… wacht!, hij leek mij te kennen maar ik had zelf niet het idee dat ik hem kende en er was iets met een open plek..’, meer kon ik me niet herinneren. Ik keek naar Damon en vermoede dat hij waarschijnlijk over mijn woorden nadacht aangezien hij voor zich uit staarde. ‘Waarom is het eigenlijk zo belangrijk waar ik over gedroomd heb?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Niks bijzonders ik was gewoon benieuwd en ik hoefde al helemaal niet te weten dat je over een of andere vent droomt’, het laatste wat hij zij kwam er hard uit. Het leek haast wel of Damon jaloers was tenminste zo klonk het wel. Na een lange stilte besloot ik maar naar beneden te gaan want Damon had duidelijk wat denk tijd nodig. Ik liep naar de deur maar net toen ik hem open wou doen werd ik tegen gehouden. Voor ik wat kon zeggen zette Damon zijn handen zo tegen de muur dat ik niet weg kon komen. Op dat moment zag ik alleen nog maar die schitterende ogen waar ik maar niet van weg kon kijken. ‘Je vind het me leuk …’Wat doet hij nou weer? ‘Je vind me heel erg leuk en…’. Wacht probeert hij nou… Meteen voelde ik me duizelig, nee dit kon niet gebeuren.. ‘Op dit moment wil je me alleen maar kussen’, eindigde hij. Zonder dat ik controle over mezelf had kuste ik hem. Ik voelde meteen honderden vlinders in mijn buik. Damon kuste gewillig maar ik, ik was door hem gehypnotiseerd en toen hij zich zo in de kus verdiepte dat hij de controle over mij verloor. Ik gilde en hij liet me geschrokken los en ik lande met een zachte plof op de grond. Daar zat ik dan, ik had Damon gezoend onder hypnose en ik had geen idee wat ik moest zeggen. Blozend keek ik van hem weg. ‘… Camil, sorry het spijt me heel erg ik had geen controle over mezelf’, fluisterde Damon. ‘Waarom?’. Hij keek me verbaasd aan. ‘Waarom, hypnotiseerde je me? Wacht, ik was vast weer een of andere speeltje net zoals dat meisje in het park.’, fluisterde ik. Hij keek even van me weg maar voordat ik het door had sloeg hij zijn armen om me heen. ‘Het spijt me, ik bedoelde het niet zo…’, zei Damon. Ik bleef stil. ‘Ik vind je … gewoon heel leuk’, zei hij zacht. Ik keek hem me grote ogen aan en toen ik zijn ogen zag wist ik dat hij het meende.