013 - Still in my heart

Ik loop door een grote bos. Het is donker en koud. De aarde voelt aan mijn voeten. Mijn voeten doen geen pijn meer. Door het geruis door de bomen lijken ze net te spreken.
Ik kijk om me heen, ik zie alleen bomen en aarde en wat struiken. In de verte zie ik wat licht. En niet zo veel ook. Met geen twijfels ren er natoe en voel de aarde onder mijn voeten.
De wind raast door mijn blonde haren. Als ik aangekomen ben bij het witte licht, zie ik dat het licht Beau is. Ik kijk ongelovig naar hem. Hij was het witte licht, hij straalt het uit.
Ik glimlach en ren naar hem toe om een knuffel te geven. Beau glimlacht ook en geeft me een heftige zoen. Ik woel door zijn haar en zoen met hem mee. Ik glimlach door de zoen.
Als hij zijn lippen van mij afhaalt, stijgt hij op van de grond. Hij geeft me nog een laatste zoen op mijn voorhoofd. ‘’ Beau, blijf bij me.’’ Zeg ik met tranen in mijn ogen. ‘’Nialler, ik ben bij je. Hier in je hart.’’ Zegt hij met een glimlach. Hij vliegt weg door de bomen. en ik, ik blijf huilend achter.
Beau is er nog steeds, in mijn hart. En dat zal ik ook nooit vergeten.