I missed you!

Toen de rest van de klas in de laatste tien minuten ook begon aan het huiswerk, hoorde ik een kreun van Lisa. Ik keek verbaasd op.
‘Snap jij het?’ vroeg ze hulpeloos. Janice, het meisje naast haar, zat ook redelijk te panikeren. Lisa wierp een blik op mijn schrift en haar ogen werden groot. ‘Mag ik overschrijven?’
‘Je kunt het toch niet lezen,’ zei ik. Sowieso zou ik nooit mijn spullen aan haar uitlenen. Dat moest ze zelf maar doen. Daarbij liet ik me niet gebruiken. De jongen naast me keek naar een andere plek in het lokaal. Nieuwsgierig keek ik ook die richting uit. Een andere jongen, die ik gek genoeg óók niet kende, was aan het seinen naar hem. Waarschijnlijk waren het broertjes. Ze hadden allebei goudbruine ogen. Dat kwam niet vaak voor, dus het leek me waarschijnlijk, al leken ze verder echt niet op elkaar. Oké ze waren beiden wel knap, maar met make-up kwam ik ook een heel eind. Ik zocht ondertussen naar Marloes. Ze zat ook in deze klas. Voor ik naar Engeland ging, waren we beste vriendinnen. Ze baalde ervan dat ik wegging, aangezien ze net zoals ik een hekel had aan de meeste mensen hier. Ondanks dat was ze hartstikke populair. Daarom voelde ze zich waarschijnlijk zo gebruikt. Ik zag een bos blonde lokken en herkende die meteen als die van Marloes. Ze was alleen heel veel veranderd! Ze was superlang geworden en superslank geworden, terwijl ze eerst altijd wat voller was. Ze had ook totaal andere kleren aan. Natuurlijk… als ze zoveel gegroeid was, paste ze niet meer in de kleren die ik van haar kende. Ze draaide zich om en glimlachte breed. Ik maakte een kusgebaartje.
‘Kun jij me helpen met wiskunde na school?’ vroeg ze geluidloos. Marloes was echt een nul in wiskunde. Ik hielp haar daar altijd mee, als zij me daarvoor in de plaats met aardrijkskunde en biologie hielp.
‘Natuurlijk. Heb wel eerst training,’ zei ik geluidloos terug.
‘Balen…’ vormde ze. ‘Daarna wel?’ Ik knikte. Haar ogen gleden naar de plaats naast me en toen weer vragend naar mij. Ik keek even naar de jongen naast me, die ons verbaasd aankeek. Ik schudde voorzichtig mijn hoofd. Mijn ogen zeiden haar duidelijk: “jij denkt ook altijd weer zo over mij, hè?” Ze grijnsde. Ik haalde mijn schouders op. Ze wist zelf ook best wel dat ik echt te weinig tijd had voor jongens. Al vielen mijn trainingen nu wel heel gunstig. Ik keek op mijn mobieltje. Ik had het ding altijd op stil staan, maar zette hem echt nóóit uit. Nog een minuut. Ik pakte mijn spullen in en op het moment dat de bel ging, stond ik net op en sleepte Marloes mee het lokaal uit. Ik knuffelde haar en ze knuffelde me stevig terug. Midden in de gang. Het leek zo echt of we lesbisch waren, maar dat maakte me vrij weinig uit.
‘Ik heb je gemist,’ fluisterde ze.
‘In de tijden dat ik rust had, miste ik jou ook,’ zei ik lachend.
‘Oh, jij bent gemeen!’ zei ze en stompte me zachtjes.
‘Ik ben een kreng. Dat weet je. Dat ben ik altijd al geweest en dat zal ik ook blijven ook… Zeg… Wat hebben we nu?’