'en toen was ik weg'

Jayz en Sven komen langs, om te kijken of ik er ben, sure, Sven is best schattig, maar dat is logisch, die kleine is 10, en dan ook nog best wel klein voor zijn leeftijd! Jayz is het, je weet het wel, iemand wie je alles wilt geven, waarvoor je alles wilt doen! Okee, duidelijk! Ze wouden dus dat ik buiten kwam. Dat doen we wel vaker; in de straat, ergens gaan zitten, chillen, en praten over van alles. Jayz weet natuurlijk dat ik heel veel moet doen, maar volgens mij heeft hij ook heel goed door dat ik geen nee tegen hem kan zeggen, of hij denkt gewoon geen nee kan zeggen. Dus ja, ik ging naar buiten. Samen met hem en Sven(had ik al gezegd dat het broers zijn?) ging ik naar Nikita en Dana, een tweeling, Nikita is zo iemand die je echt 100% alles toe kan vertrouwen! En bij Dana heb je een schouder om uit te huilen! Bij Nikita en Dana aangekomen klopt Sven voorzichtig op het glas van de deur ' Sven de deur gaat gewoon open!' zeg ik terwijl ik de deur open doe. Hij komt voor zichzelf op door te roepen ' Ik klopte lief, maar Teera deed gewoon open!' Dana schiet in de lach, Sven is wel grappig! ' Heey ehm, Teera? weet dinges het eigenlijk al van dat je hem leuk vind?' vraagt Nikita voorzichtig, zei weet van mijn weddenschap met Melissa; als ik Jayz vertel dat ik hem leuk vind krijg ik 15 euro, maar nu kijken hij en Sven mij vragend aan en het liefst verdwijn ik zo snel mogelijk! ' YO! vet cool! weet je, ik heb bijna een nieuwe high-score met dit spel! Ik blijf door spelen, gaan jullie maar!' roept Dana, en afgezien van Nikita kijkt niemand meer naar mij. Ik zie mezelf nu weg lopen, maar ik weet dat dat vaag zou zijn!
'W-Wat!?' roept Nikita en ze deinst achter uit. Ik ren naar de vaas toe, die ze omstoot. Ik lijk hem heel erg te vangen, maar hij lijkt door me heen te gaan, maar ik had hem dus gewoon niet. Toch? Wacht, hoe ben ik langs Nikita gekomen? ' Nikita, wat heb je nou toch gedaan? Weet jij wel hoe gehecht onze ouders zijn aan die vaas? Okee, het is al goed. Gebeurd is gebeurd, maar waarom?'
' Omdat, DANA, omdat Teera opeens...'
' Zo lang jou kwam, de vaas bijna had gevangen?' vraag ik
' opeens was ze...'
' Teera is weg...' Sven merkt op dat ik niet meer tussen hem en zijn broer in sta.
' JA!'
' OHW! dan moeten we misschien opnieuw ophalen...' zien ze me dan niet? Ik wil dat ze me zien! Ik ga precies achter Nikita staanen tik haar aan, ze draait zich om en schrikt nog erger.
' Teera! Hoe kom jij... wacht... k-k-kom is...' ze loopt de kamer uit. Ik volg haar, naar haar slaapkamer. Ze gaat op haar bed zitten, ' Okee, Teera. Volgens mij verdween je net...'
' dat is niet grappig! Je kan niet verdwijnen. Toch?'
' Als het kan hebben we het! kijk, Jayz chill-out avondje! Van zijn moeder mag je er niet meer bij omdat er teveel zijn, maar als je nou... wat kan je met je krachten?'
' Weet ik veel is het er wel?'
' Lieverd, je verdween op een ongemakkelijk moment!'
' Dus?'
' Wou je toen niet iets als door de grond heen zakken of zo?'
' Ja... wel...'
' Nou! denk daar dan is aan! dat je weg wilt!'
' Okee, maar weet je het is wel zo dat ik...'
' Teera, je bent er niet meer. Ik kan je dus blijkbaar ook niet verstaan. Je kon zo langs me. Probeer is door iets heen te lopen, als een deur...' zonder iets te zeggen, heey dat zou toch geen nut hebben, probeer ik door de muur heen te lopen. Ik schrik me kapot als ik aan de andere kant sta. Ik wil het liefst zo snel mogelijk weten wanneer ik er ben of niet, ik kijk om me heen om te zien of er iets is. Ik ben blijkbaar in de badkamer! ik kijk recht in de spiegel. Dus dat is het antwoord, denk ik terwijl ik in het niets staar. Ik kan veel, maar ik voel me niet blij!