OS14 || Liam Payne voor xmajorie

Zijn lippen glijden zacht langs mijn nek, hij drukt er kleine kusjes en zuigt af en toe zacht. Ik giechel en kijk hem aan. Zijn prachtige, bruine ogen kijken me lief aan. Ik druk mijn lippen op die van hem en hij beantwoord mijn kus gretig. Ik bijt zacht op zijn lip waarna zijn tong die van mij zoekt en ze en druk spelletje spelen. Hij drukt me achterover op zijn bed en ik vlecht mijn handen in zijn haar. Hij maakt langzaam mijn blouse, knoopje voor knoopje los. Als hij hem helemaal los heeft schuift hij hem over mijn schouders. Het topje dat ik er onder draag volgt al snel en zijn lippen zakken iets af. Hij zuigt zacht bij de rand van mijn borsten en ik kreun zacht. Hij maakt mijn BH moeiteloos los en hij vliegt door de kamer. Ik bijt even op mijn lip en trek zijn shirt over zijn hoofd. Hij masseert mijn borsten en drukt ondertussen kusjes in mijn hals en kaak. ‘Fuck Liam’ kreun ik en hij lacht zacht. Zijn handen gaan naar mijn broek en die ligt al snel op de grond. Zijn handen dwalen langs de rand van mijn slipje. Ze kruipen langzaam langs de binnenkant van mijn been omhoog en ik kijk hem boos aan. ‘Pest me niet’ mopper ik en hij drukt een vluchtige kus op mijn lippen. Dan wrijft hij door mijn slipje over mijn clitoris. Ik kreun luid en bijt snel op mijn lip om meer geluid te voorkomen. Opeens wordt de deur open gegooid en we kijken geschrokken op. Ik sla mijn handen voor mijn lichaam en Liam gooit snel de deken over me heen. Met grote ogen kijk ik naar de jongen in de deuropening.

‘Emmalie?’ stamelt hij stomverbaast... Zijn blik veranderd langzaam van verbaast naar woedend. ‘Wat doe je hier?’ sis ik boos en hij fronst. ‘Ik was op zoek naar mijn beste vriend. Maar blijkbaar ligt die met mijn zusje te rotzooien’ roept hij en hij kijkt woedend naar Liam. Oh wat was dit gênant, betrapt worden door je broer. En dan was dit alles, deze hele relatie, ook nog eens geheim. Ik kijk even naar Liam, die verontschuldigend terug kijkt. ‘Ro-‘ ‘nee ik wil het niet horen Emmalie! Meekomen!’ sist Robert en ik staar hem verbaast aan. ‘Dat meen je niet!’ sis ik en hij snuift. ‘Twee minuten, buiten’ sist hij terug en hij stampt de kamer uit. Ik staar hem even na en kijk dan naar Liam. ‘Het spijt me’ fluister ik, voor ik uit bed spring en mijn kleren bij elkaar raap. Ik trek snel alles aan en kijk even naar Liam, die nog steeds onbeweeglijk op het bed ligt. Ik geef hem een snelle kus en kijk hem weer verontschuldigend aan voor ik naar beneden ren.

Buiten staat Robert ongeduldig te wachten en zodra hij me ziet trekt hij me mee naar zijn auto. De tranen springen in mijn ogen als hij zijn hand hard rond mijn bovenarm klemt. ‘Rob, au!’ sis ik en hij duwt me op de stoel. Al snel rijd hij weg. ‘Hoe kun je dit doen? Hoe kan hij? Hij zal je pijn doen Emmalie, ik had hem nog zo gezegd dat hij uit je buurt moest blijven… Verdomme!’ ratelt hij gefrustreerd. Ik weet van woede niks te zeggen en staar naar buiten. Als we thuis zijn stapt hij uit. ‘Ik verbied je nog met hem om te gaan Emmalie, hoor je me?’ sist hij en ik kijk hem boos aan. ‘Waarom Rob? Waarom?’ hij staart me doordringend aan. ‘Hij zal je pijn doen Emmalie, dat weet ik. Hij is wereldberoemd, trekt binnenkort over de hele wereld. Doet tours in Europa, Amerika, Australië. Hij vertrekt, vind een ander meisje ergens en jij blijft gebroken achter’ sist hij en langzaam vormen er tranen in mijn ogen. ‘Ik haat je’ snik ik, waarna ik het huis in ren, naar mijn kamer. Ik draai de deur op slot en laat me op het bed vallen. De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik naar het plafond staar.

‘Emmalie? Kom je eten?’ de stem van Robert maakt me woedend. ‘Nee, rot op!’ gil ik en hij zucht. ‘Kom op Em, je moet eten’ ik grijp naar een schoen die naast het bed staat. ‘Ga weg!’ gil ik, waarna ik de schoen tegen de deur aan gooi. Het blijft stil en ik laat me weer terug in de kussens zakken. Ik wist hoe goede vrienden mijn broer en Liam waren, en ik wilde niet tussen hen in staan. Al was dat nu al wel een beetje het geval… En wat als Robert gelijk had? Liam kon zo veel meisjes krijgen, meisjes die veel leuker en knapper waren dan ik was…

Ik kijk toe hoe het langzaam donker wordt en zucht diep. Ik hoor Robert naar bed gaan maar weet dat ik zelf toch niet kan slapen. Als mijn wekker 00:00 aan geeft tikt er iets tegen het raam en ik frons. Even denk ik dat het een vogel geweest is, maar als er nog een paar tikken volgen loop ik snel naar het raam toe. Ik staar naar buiten en bijt op mijn lip als ik Liam zie staan. Ik sluip naar beneden en ren het huis uit. Ik spring in zijn armen en hij zwaait me een keertje rond. ‘Het spijt me zo dat hij ons gesnapt heeft, het spijt me zo dat je hier problemen mee krijgt’ fluistert hij terwijl hij me bezorgd aan kijkt. ‘Het geeft niet. Het is mijn eigen schuld’ mompel ik en hij zucht diep. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me in een stevige omhelzing. Zo staan we een hele tijd en ik voel zijn warmte door zijn shirt heen stralen. ‘Ik hou van je Emmalie. Met heel mijn hart, je bent prachtig, je bent leuk, je bent geweldig. Ik weet niet wat ik zonder je moet’ fluistert hij en de tranen springen in mijn ogen. ‘Robert moet het maar gewoon accepteren’ fluister ik en hij kijkt me met een prachtige glimlacht aan. Dan kus hij me zacht en teder, dit was waar ik wilde zijn. Dit was waar ik was.