Hoofdstuk 4: waar is Lora?

‘Lora had hier al moeten zijn. Mmh Misschien staat ze buiten’ zei ik tegen Mike en Kurt toen ze er na een paar minuten nog niet was. ‘ja dat denk ik ook. En als ze daar nog niet is kunnen we daar goed wachten. Het is hier binnen zo benauwd.’ Bevestigde Mike mij. Maar ik kon nog helemaal niet naar buiten. Ik had hier ook met Rory afgesproken omdat zijn jas bij mij in het kluisje lag. Hij had blijkbaar gezeik met zijn kluisje en de mensen eromheen. ‘gaan jullie dan maar alvast. Ik wacht nog even op Rory. Zijn jas ligt bij mij in het kluisje.’ De jongens knikten en liepen richting de hoofdingang om naar buiten te lopen. Er liepen ngo een aantal mensen langslopen en terwijl ik wachtte op Rory moest ik nog steeds denken aan hoe ik Lora kon helpen. Ik moest iemand vinden die haar redder kon zijn ,net als Mike was voor mij. Gelukkig was uiteindelijk Rory daar. ‘heey, waar bleef je zo lang?’ ik gaf hem geen tijd om te antwoorden. ‘ik moet gaan, er wordt buiten op me gewacht. Zou jij m’n kluisje goed dicht willen doen?’ ik liep al richting de hoofdingang. ‘ja is goed. tot morgen’ hoorde ik Rory achter me zeggen. Ik draaide nog snel m’n hoofd om ‘Thanks. Tot morgen!’ zwaaide ik naar Rory.

Snel liep ik naar buiten, ze zagen me niet want ze waren ergens heel gefixeerd naar aan het kijken, misschien kon ik ze laten schrikken. Net toen ik m’n handen in Mike’s zei wou doen hoorde ik een luide gil. Van schrik sloeg ik zelf ook een gilletje en deed een stap naar achter. ‘sssst’ draaide Kurt zich om. Mike draaide zich om en moet lachen om m’n gezichtsuitdrukking. Hij pakte m’n hand en trok me naar het raam toe. Nu zag ik wat de jongens ook zagen. Lora zat achter een rij kluisjes verscholen. Blijkbaar had zij zo hard gegild. Maar waarom? Ik wou op Lora afstappen om te vragen wat er was toen Mike me terugtrok en ik het met een harde klap terugkwam tegen zijn borst. ‘sorry’ fluisterde hij in mijn oor. ‘geeft niks’ zei ik en ik gaf hem een kus op zijn mond. Voordat we ons te ver lieten gaan voor openbaar gebied stootte Kurt ons aan. ‘kijk’ zei hij terwijl hij naar de plek wees waar Lora stond. ‘Auw. Dat deed dus pijn’ zei ik Kurt aanstarend. Maar hij reageerde niet. ik gaf het op en keek de richting op waar hij naar toe wees. Rory had de gil blijkbaar ook gehoord want hij stond nu met Lora te praten. Ik zie dat Lora wil weglopen, mooi zo dan kunnen we beginnen aan scheikunde, maar plotseling sloeg Rory zijn armen om haar heen en hield haar stevig tegen zich aangedrukt. Ze spartelde verder niet echt tegen, dus er tussen komen was niet echt nodig. ‘Het lijkt erop dat Rory iemand erg leuk vindt’ voelde ik Mike’s adem in m’n oor zeggen. Nu ik het zo bekeek. Ze waren een leuk stelletje. En vanochtend zat ze ook al naast hem in de bus. Hmm…. Rory was perfect om Puck uit Lora’s gedachten te halen. Het leek erop dat ik Lora’s redder had gevonden...