Nice?

'Baby, i'm home!' Riep ik. Grinnikend liep Paul op me af. 'I've missed you.' Fluisterde hij. Ik legde mijn sleutels op de tafel en Paul tilde me op en zette me op het aanrecht vana de keuken. Hij zoende me, gaf me daarna een kusje in mijn nek. Ik kreunde. 'Get a room.' Werd er vanuit de woonkamer geroepen. 'Zij zijn hier ook.' zei ik zuchtend. Terwijl ik weer ging staan. Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte. Ik liep naar de koelkast en opende hem. Ik verstijfde. 'Oh ja, die lasagne was echt heerlijk.' riep Seth toen. 'Ja, ik zei dat ze hem wel mochten opeten.' zei Paul toen. 'Wat?!' riep ik boos. Paul keek me ombegrijpelijk aan. 'Je wist dat die lasagne voor Bella was.' 'Waarom zou jij lasagne maken voor Bella?' vroeg Paul. 'De Cullens kwamen langs!' riep ik. 'Dat heb je nooit verteld.' verdedigde hij zichzelf. Ik liep boos naar buiten. Het regende maar dat deed me niets. Ik gaf een harde klap tegen de boom, die gevaarlijk kraakte. Ik voelde twee warme handen dwingend rond mijn polsen. Ik draaide me om en keek Paul aan. Al mijn woede, al mijn boosheid was in een klap weg. Zijn ogen die me verontschuldigend en verdrietig aankeken kalmeerde me. Ik legde mijn handen op zijn wangen. 'I love you, more then anything. My hart is yours.' fluisterde ik. 'Nobody can love you more then me. Never leave me.' fluisterde hij net voordat hij me zoende. Die zoen was intenser, liefdevoller en tederder dan ooit.

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen