17. Please, help me.

Langzaam opende ik mijn ogen, mijn oogleden waren nog steeds zwaar. Ik bekeek mezelf en zag dat ik met mijn pyjama aan op mijn bed lag. Langzaam krabbelde ik overeind en rekte me uit terwijl ik mezelf vanaf een afstandje in de spiegel bekeek. Mijn ogen waren nog steeds zwart door de uitgelopen mascara, sinds het slechte nieuws van gisteravond ben ik meteen gaan slapen zonder dat ik er zelf benul in had. Het liefst zou ik vandaag naar school willen gaan, gewoon voor afleiding, maar helaas kon dat niet. Naar Heather en Kelsey gaan leek me ook niet erg verstandig, dan zou ik alleen maar aan Sapphire denken, waarom zij en niet ik? Ik had het duizend keer meer verdiend dan zij. Het slikken ging moeilijk, dat had ik nu al wel door. Ik probeerde de tranen uit mijn ogen te persen, maar niks hielp. Zacht beet ik op mijn lip terwijl ik naar mijn kleding kast liep, waar ik een paar simpele kledingstukken tevoorschijn haalde. Met de kleding om mijn arm liep ik naar de badkamer waar ik me opfriste en een vlugge douchebeurt nam. ''Amelie, kom héél even!'' Riep mijn moeder die kennelijk beneden bij de trap stond. Met een zucht verliet ik de douche cabine en droogde ik me af. Ik kleedde me aan en wikkelde een handdoek om mijn natte haar. Langzaam liep ik mijn kamer uit, de trap af waar mijn moeder met een brief klaar stond. De envelop was omringd met een zwarte rand, een rouwkaart. Mijn moeder overhandigde de brief aan mij en ik opende de envelop voorzichtig, waarnaar ik de brief eruit haalde. Sapphire Lillian Megan Murray. 14 Juli 1994 - 25 Januari 2012. Weg uit het lichaam, heel ver weg is haar ziel. Wat had ze misdaan, wat iemand beziel? Ze is verdwenen en komt helaas niet meer terug. Ze had te kort de tijd, het ging veel te vlug. Ze is helaas verdwenen, maar niet uit het hart.
Met veel pijn en vedriet moeten we mededelen dat onze gelieve dochter, zus en vriendin het leven op de aardbodem heeft verlaten. Jullie zijn welkom om afscheid van haar te nemen. Terwijl ik de brief las sprongen de tranen in mijn ogen. Het adres van de begrafenis stond helemaal onderaan in de brief. Dinsdag zou de begrafenis zich plaats vinden. Mijn moeder kwam de kamer binnen lopen en sloeg een arm om me heen. ''Het komt allemaal wel goed, het is nu erg moeilijk voor je, maar ik weet zeker dat ik je erbij zou gaan helpen en je vrienden ook.'' Fluisterde ze zacht terwijl ze een verdwaald plukje haar dat voor mijn gezicht lag achter mijn oor verstopte. Ik haalde mijn schouders op terwijl ik mijn tranen weg veegde. Kelsey en Heather hadden het even moeilijk als ik en de jongens, tja... Ik kon in ieder geval niet bij iedereen mijn hart luchten.