Chapter 1

''Mama, kijk eens wat ik kan!'' Ik ging al draaiend de kamer rond. Ik kon eindelijk pirouettes maken. ''Wat goed van je! Ik heb er minstens een half jaar op moeten oefenen'' zei ze toen ze over mijn hoofd wreef. ''Wat is dit? Wat moet dit voorstellen?'' ''Papa, kijk eens wat ik kan!'' Weer zweefde ik de kamer door. ''Goed hè'' vroeg ik blij. ''Je weet wat ik hiervan vind.'' ''Ja, dat weet ik inderdaad, maar ze is pas vijf! Je kunt haar niet dwingen nu al dagen te studeren!'' Papa keek niet eens. Hij pakte mijn hand en trok me de speelkamer uit. ''Je doet zo meteen die belachelijke tutu en spitzen uit en doet je normale kleren aan. Daarna ga je studeren en je mag pas stoppen als we gaan eten.'' Met die woorden gingen de deuren van mijn slaapkamer dicht.

''Wordt nu toch eens wakker!'' Verschrikt keek ik op en stapte de auto uit. ''Kijk nu toch eens naar je. Al je hele leven loop je erin rond en nog kan het niet goed.'' Mijn vader trok het uniform van het vorige internaat waar ik op gezeten had goed. ''Pa-vader, dat kan ik ook wel hoor.'' Ja, al mijn hele leven liep ik rond in internaat pakjes en toen ik zes werd was het opeens verboden om mijn vader 'papa' te noemen omdat 'vader' meer respect toonde. ''Vanaf hier redt je jezelf wel.'' Mijn moeder omhelsde me stevig en fluisterde in mijn oor: ''Ik zal je missen. Kijk op school pas in je koffer. Ik heb een tutu voor je gemaakt. Spitzen zitten er ook bij, net als je favoriete linten. Ik heb je viool ook in je koffer gedaan. Geniet van alles wat je doet dansen, muziek maken en schrijf alsjeblieft. Stuur ook af en toe wat foto's van jezelf en je vrienden.'' Ze liet me los en ik zag dat ze tranen in haar ogen had, net als ik. ''Je bent al zo snel zo groot en volwassen geworden'' zei ze terwijl ze een verdwaalde pluk haar goed in mijn pony zette. ''Ik heb een escorte voor je geregeld. Toen ik wilde vragen wie, hoorde ik een vaag bekende stem. ''Hallo, mevrouw McLloyd.'' Ik keek om en kon mijn ogen niet geloven. Ik wist niet wie ik als eerst moest knuffelen. Ik koos voor mijn moeder. ''Mam je bent de beste!'' De tranen liepen over mijn wangen. ''Bedankt liefje. Ga nu maar, er wacht een groot avontuur op je, mijn lieve meid'' en met die woorden stapte mijn moeder bij mijn ongeduldige vader in de auto.
''Wat heb ik jou al lang niet meer gezien.'' ''Te lang'' bevestigde ik. We gaven elkaar een stevige knuffel en liepen toen hand in hand naar de trein. ''Heb je zin in Hogwarts?'' ''Heel veel zin'' glunderde ik toen we de trein instapten.