006 ~ Genoeg informatie

Eergister, dus twee dagen geleden, kwam er een vampier langs. Ik had geen idee wat hij met ons moest. Het was een meisje. Ze was enorm dun, net een spillebeen. Ze had witblonde haren, gigantisch lang, ze kwamen tot haar knie'en. Ook had ze een lapje aan, of een jurk die aan de onderkant gescheurd was. Ik vond het maar een raar type. Maar, goed. Ze stapte regelrecht naar Rosalie en Emmett. Ze raakte ze aan. Emmett pikte dit niet, en rukte haar handen eraf. Nouja. Toen raakte ze hun met de polsen aan. Armen eraf dankzij Emmett. Ze liep met haar lichaam tegen hun aan en had allemaal haren van d'r in haar mond. Die spuugde ze op Emmett en Rosalie. Wist ik veel waar dat gare mens mee bezig was. Rosalie gilde en vermoordde de vampier. De vampier stierf met een glimlach op haar gezicht. Alleen.. Toen. De liefde was over tussen Emmett en Rosalie. Ze stonden elkaar een beetje zo van aan te kijken: "Zaten wij nou net te zoenen?". Carlisle kwam opdagen. Rosalie en Emmett vertelde emotieloos wat er gebeurt was. Carlisle schudde zijn hoofd. De vampier had een gave. Een vreselijke gave. Ze kon banden breken. Niet zoals Chelsea Volturi. Zij kon ze alleen breken als het echte liefde was. Vandaar dat Emmett een beetje chagrijnig was. We wouden naar jullie toegaan, totdat Reamon zo nodig drijgend moest gaan doen en jij hem besprong. De gedachtes stopte. Dat was maar goed ook. Een felle grom sprong uit mijn keel en ik bleef hulpeloos op de grond liggen. Eigenlijk wou ik gewoon wegsprinten, maarja, werd een beetje lastig. Jacob had door dat ik weg wou. Hij snapte het, dus staarde hij mij even doordringend aan.
'Weet je zeker dat ik je poten recht moet zetten?' Ik knikte ongeduldig. Het was niet een hele erg botbreuk, dus na een paar uurtjes zou ik er wel weer boven op zijn. Voordat ik verder kon denken waren mijn poten rechtgezet en voelde ik een brandende pijn. Het hoort erbij.
Bij wat? dacht Lency. Dus die zat mee te luisteren, geweldig.
Het wolvenleven. dacht is snuifend. Grote bemoeial dat ze was. Ze stond een paar meter verder van mij. Maar nu, ja nu, was ze weggesprint. Madam is dus boos op mij.