18

June pov.

Rustig loop ik door de gangen, mijn gedachtes gaan naar mijn opdracht. Ik heb Draco nodig en hij mij. Dat is nu zo en later ook, de duistere heer heeft ons uitgehuwelijkt. Ik zucht Draco is me beste vriend maar om samen te trouwen? Me gedachtes worden verstoord als ik voetstappen hoor, ik draai me om en zie Potter en Kaulitz langslopen. Ik stop en kijk ze na, ze lopen me voorbij. Verbaast trek ik mijn wenkbrauw op ze doen zo schijnheilig. Eigenlijk zou ik ze moeten achtervolgen maar daar heb ik helemaal geen tijd voor. Mijn blik volgt hoe ze de hoek omlopen, damn die Kaulitz ziet er helemaal niet slecht uit meer. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan om die gedachten. ‘Oké June je word een beetje gek volgens mij’ fluister ik naar mezelf, ik weet wat ik nodig heb. Een warm bad, met die gedachten loop ik naar de leerlingenkamer van Zwadderich.

Tom pov.

Me lach inhoudend lopen we langs June die helemaal niets vermoed wat haar met het avondeten zou overkomen. Stiekem gluur ik nog naar haar kont, oke niet op letten Tom! Het is en blijft een kreng. Als we de leerlingenkamer binnenlopen zit het hele groepje dat meewerkt aan het wraakplan ons aan te kijken. Trots hou ik het flesje omhoog en ze beginnen te juichen. ‘Goed man’ grijnst Georg. Ik voel dat er op me schouders getikt word en draai me om en kijk recht in het gezicht van Bill. ‘Ik heb een perfecte oefenplaats gevonden, zullen we hem uittesten?’ verteld hij enthousiast, ik kijk Gustav en Georg aan die ook meeluisterde en knikte dan ook enthousiast. Gauw pak ik mijn gitaar en loop naar beneden. ‘hoe wil jij je drumstel meenemen Gustav?’ Hij kijkt bedenkelijk naar zijn drumstel. ‘Heb je een tasje?’ aan de toon hoor ik dat het Hermelien is, Gustav knikt en haalt gauw een tasje. Ik kijk hoe ze het tasje betoverd en er gewoon een heel drumstel instopt, ik stummel verbaast wat woorden. ‘Ready? set go’ lacht Bill, we achtervolgen Bill. Op bots tegen hem op als hij plotseling stopt. ‘Bill.. dit is een muur’ zeg ik droog. ‘Wacht maar af’ grijnst hij. Ik kijk nog eens goed naar de muur die zich vormt in een deur. Georg opent de deur en ik zie een grote lege kamer. ‘Jongens, dit hier.. is de kamer van de hoge nood’ zegt Bill trots.