Part 4.

Toen One Direction binnen kwam, wisten we niet wat we moesten doen, omdat we dachten dat de jongens rustig wouden eten. Dus besloten we dat we naar ze toe zouden gaan als ze klaar waren met eten. Toen de jongens langs ons heen liepen, hoorde ik een stuk van het gesprek tussen Harry en Zayn. “Haar ogen waren echt prachtig, maar ze keek weg.” hoorde ik Zayn zeggen. Waarop Harry antwoordde dat het niet uit maakte en hij zei nog iets, maar dat kon ik niet meer verstaan. Lotte had het ook gehoord, want zij zei opgewekt: “Hoorde je dat? Hij had het over een meisje met prachtige ogen die weg keek! Zou hij het over jou hebben?” “Natuurlijk niet, ik heb niet eens mooie ogen.” antwoordde ik en ik meende dit ook echt. “Je moet niet zo onzeker zijn, je ogen zijn prachtig.” was Lotte’s antwoord. Ik zuchtte en veranderde daarna van onderwerp.

Met veel kabaal kwamen de jongens van One Direction naast ons zitten. Ze hadden hun eten gehaald en waren daarna waarschijnlijk tot de conclusie gekomen dat de enige tafel voor 5 personen naast ons was. Ik werd nu best wel zenuwachtig van het idee dat One Direction naast ons zat en aan Lotte te zien, zij ook. Ik at maar van mijn hamburger, zodat ik niet hoefde te praten.