{005}
6 jaar geleden
Eindelijk was ik vrij om te doen wat ik wilde zonder dat ik nagekeken werd, en rende gelijk naar de zijkant van het huis waar je na ongeveer 500 meter een ander huis zag staan en liep naar een boom die op de grens stond ik persoonlijk vond dat de mooiste boom, hij was mooi groot en liet de andere bomen in zijn aanwezigheid verbleken en ging er voorzichtig tegen aan zitten, na een tijdje lekker gezeten te hebben hoorde ik een paar voetstappen en opende één oog, niemand te zien en sloot mijn oog weer, “Wie ben jij en wat doe je hier?” Hoorde ik iemand hooghartig zeggen en ik opende mijn ogen “ten eerste ik heet Abigail en ten tweede ik zit hier omdat ik me verveel” en deed mijn ogen weer dicht, ik voelde dat hij naast me ging zitten “En mag ik weten wie jij bent” vroeg ik nogal geïrriteerd “Draco” zei hij kortaf “Mooie boom he?” zei ik terwijl ik naar de blaadjes keek en hij knikte “Ben je hier pas komen wonen? ik heb je namelijk nog nooit gezien” vroeg hij naar mijn smaak iets te nieuwsgierig en gaf luchtig andwoord “Nee ik woon al twee jaar in dat huis naast je” en wees naar mijn huis en ik wist dat zijn mond open viel “Woon jij daar?” en ik hoorde de verbazing van zijn stem en ik begon te grinniken “Ja dat zeg ik toch net” antwoorde ik op zijn droogst, Lang hadden we gepraat en ik was er uit gekomen dat Draco eigenlijk best aardig was maar toen het donker werd vonden we het allebei tijd dat we terug gingen en spraken af voor morgen, blij huppelde ik terug naar huis.
De volgende ochtend werd ik vrolijk wakker want vandaag zou ik Draco weer zien en huppelde nadat ik me had aangekleed vrolijk naar beneden.
Verbaast keek mijn vader toen ik hem een knuffel gaf en keek toen nog verbaasder toen ik huppelend veder ging lachend hoorde ik hem nog raar kind mompelen maar blijkbaar was mijn vrolijk heid aanstekelijk want toen ik mijn moeder tegen kwam lachte ze vrolijk mee.
De dagen waren daarna niet veel anders, ’s ochtends werd ik vrolijk wakker en bracht dan gelijk de vrolijkheid mee, mijn ouders werden op ten duur ook vrolijker en langzaam zag ik de wallen onder mama’s ogen verdwijnen, ’s middags kreeg ik les en ’s avonds na het eten mocht ik naar buiten om Draco te zien , zo verstreek een half jaar tot die ene dag….
Er zijn nog geen reacties.