Untill I found you ||132|| Amynthas

Ik word langzaam wakker gemaakt door iemand die me zachtjes aan mijn schouder duwt. 'Liefje, wakker worden' hoor ik de mooiste stem op aarde zeggen. Gapend open ik mijn ogen en meteen verwelkomen twee reebruine ogen me. Ik druk glimlachend een kusje op Tom zijn lippen en pak dan zijn uitgestoken hand aan en zachtjes trekt hij me omhoog en even word het zwart voor mijn ogen. Tom kijkt me bezorgd aan maar ik geef hem een geruststellende glimlach. 'Ik heb gewoon te lang gelegen, als ik dan ineens opsta word ik duizelig' zeg ik en begrijpend knikt hij en samen lopen we naar de keuken waar een heerlijke geur van lasagna me tegemoed komt. Bill staat trots naar zijn eigen bereidde gerecht te kijken en lachend schud ik mijn hoofd en neem plaats aan tafel en Tom komt naast me zitten. Levi komt huppelend de kamer binnengelopen en kruipt op Tom zijn schoot en glimlachend kijk ik naar die twee. Ik ben blij dat Levi goed met Tom op kan schieten. Gisteren noemde Levi hem zelfs papa Tom, toen moest ik gewoon huilen van blijdschap en Tom kreeg gewoon een traan in zijn ogen. 'Ome Bill ikke ook eten' kirt Levi blij en Bill fluistert iets in zijn oor en meteen springt Levi op en begint als een gek op en neer te springen en klimt daarna weer op Tom zijn schoot. Verbaasd kijken we Bill aan die hard in de lach aan het schieten is. 'Ik zei dat hij pas eten kreeg als hij eerst twintig keer op en neer zou springen' zegt Bill als hij gekalmeerd is en lachend kijken we Levi aan die alleen maar aandacht voor het eten heeft. Het is net Tom, kan alleen maar aan eten denken.