17

Tom pov.

‘Oké Harry, klap een keer in je handen als er iemand aankomt’ fluister ik, hij knikt als goedkeuring. Dan kijk ik of ik alles heb, ja alles inclusief Harry’s onzichtbaarheidsmantel. Ik sluip het kamertje in en zie de drankjes staan. ‘o my god’ fluister ik, de hele kast staat helemaal vol met drankjes. Gelukkig zie ik gauw dat alles op alfabetische volgorde staat. ‘kom op veritaserum, waar sta je?’ Dan zie ik een flesje staan, ik pak hem uit zijn houdertje en inderdaad daar staat veritaserum op. Plots klinkt er een klap, shit! Ik pak de mantel van Harry en kruip in een hoekje, ik durf bijna niet meer te ademen als de deur open zwiept en Sneep naar binnen wandelt. Hij stapt op het trappetje en stapt weer naar achter. ‘het lijkt erop dat er iemand hier heeft lopen rondspoken’ klinkt zijn ijzige stem, ik houd mijn hand voor mijn mond om geen enkel geluidje te kunnen maken. Zijn ogen gaan het hele kamertje rond hij loopt weg en mompelt nog: ‘Ik kom er wel achter wie het was, dat doe ik altijd’. Als hij helemaal weg is komt Harry binnenlopen en zuchtend doe ik mijn mantel af. ‘Dat scheelde niks!’ zucht ik, Harry kijkt me aan ‘Maar heb je het?’, ik zuchtte en zei: ‘Ja dat wel ja. Hij grijnst ‘dan word het tijd dat we Fred en George een bezoekje brengen. Snel rennen we de kerkers uit voor iemand ons ziet, richting de leerlingenkamer van Griffoendor.