Two.

Gracie
Vol blijdschap liep ik achter Harry aan naar binnen en plofte even later naast hem op de bank. 'Nou vertel, hoe was je eerste tour door engeland?' Vroeg Robin. Harry moest lachen en begon in geuren en kleuren te vertellen over zijn ervaringen van de eerste tour. Ik was echt trots op hem. Zolang ik hem kende wilde hij al iets doen met de muziek. En het was hem nog gelukt ook. Hij zat nu in een van de populairste boybands van deze tijd. Vol interesse volgde ik zijn verhaal terwiijl ik nauwlettend zijn bewegingen in de gaten hield. Hoe hij lachte, zijn stralende ogen, zijn vrolijke stem. Ik had hem zo gemist. Een warm gevoel had zich over m'n lichaam verspreid en toen hij mij ook nog dichter tegen zich aandrukte leek m'n hart even stil te staan. Het verwarde me nog steeds. Ik was er nu zo'n half jaar achter dat ik iets voor Harry voelde en ik haatte het. Harry was mijn broer. Niet m'n volle broer maar toch wel voor de helft. We hadden dezelfde moeder alleen Robin was mijn echte vader en Harry's stiefvader. Toen m'n moeder en Harry's vader gingen scheiden, ontmoette ze best wel snel daarna Robin, mijn vader dus. Iets meer dan een jaar later was ze zwanger van mij. Harry was toen anderhalf. Naarmate ik ouder werd, kon ik steeds beter opschieten met Harry. In eerste instantie dacht ik dat het kwam omdat Harry en ik maar iets meer dan een jaar scheelden qua leeftijd. Harry was nu 17 en ik was net 16 geworden. Maar nu wist ik ook wel beter. Gemma, m'n halfzus, was ook heel aardig maar toch kon ik het beter vinden met Harry. En nu was ik verliefd. Op de jongen die mijn halfbroer was. Halve bloedverwanten. Het klonk pervers en voor mij voelde het ook zo. 'En jij, heb je het een beetje overleefd met die twee daar?' Vroeg Harry met een grijns aan mij terwijl hij knikte naar mama en papa. Ik moest even lachen. 'Nouuu, soms werd ik wel een beetje gek van ze.' 'Pas op je woorden!' Zei papa maar de pretlichtjes in zijn ogen verraadden hem. Toen we nog een tijdje gepraat hadden stond Harry op. 'Ik ga maar even m'n spullen naar boven brengen.' Meteen stond ik ook op. 'Ik ga je helpen.' 'Aah, wat zou ik toch zonder je moeten.' Harry stak even z'n tong uit en samen met hem verliet ik de kamer. Even later plofte ik boven op z'n bed neer en zuchtte diep. 'Hey, ik dacht dat je me ging helpen?' Vroeg Harry verontwaardigd. Ik keek hem aan. 'Nouja, mee helpen naar boven slepen ja. Nu ga ik mooi hier zitten en toekijken hoe jij verder opruimt.' Lachend keek ik hem aan en met een schuddend hoofd kwam hij naast me zitten. 'Jij bent echt onuitstaanbaar.' Grinnikte hij terwijl hij me even een duwtje gaf. 'Maar ik heb je wel gemist.' Ik keek hem aan, in zijn groenblauwe ogen. 'Ik jou ook.' 'Weet je nog die keer dat we elkaar beloofd hadden nooit van elkaar weg te gaan.' Zei Harry opeens. Ik schoot in de lach. En of ik dat nog we wist. 'Ja, jij was 5 en ik was 4 ofzo. En toen hadden we elkaar in de tuin beloofd dat we altijd bij elkaar zouden blijven omdat we elkaar niet wilden missen.' Er ontstond een glimlach op Harry's gezicht. 'Nou, die belofte hebben we niet waar kunnen maken.' Ik schudde ook m'n hoofd. 'Maarja, we waren ook hartstikke jong. Die belofte sloeg nergens op.' 'Inderdaad, ik hou van jou maar dan op een broer/zus manier.' Harry trok me in een knuffel en ik slikte even. En dit was precies de reden dat mijn liefde voor Harry verkeerd was. Hij was mijn broer, m'n halfbroer en daar zou nooit verandering in komen.