078

Harry POV
Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Die jurk staat haar echt prachtig. ‘’Je ziet er prachtig uit,’’ fluister ik. Ik zie haar blozen en plaats een licht kusje op haar rode wang waardoor die nog roder wordt. Ik grinnik en pak haar hand. ‘’Het spijt me zo erg. Ik weet niet wat me toen bezielde. Ik weet wel dat ik zielsveel van jou houdt, en alleen van jou. Deze dagen zonder jou waren echt een hel. Ik kan niet zonder je. Je bent mijn leven en zonder jou ben ik niets, helemaal niets. Kun je het me alsjeblieft vergeven,’’ dat laatste zeg ik bijna smekend. Ik zie de liefde in haar ogen, maar ook de twijfel. Een lange stilte valt en de zenuwen nemen toe. Ik sla mijn ogen neer en zucht. Dit is hopeloos, ze wil me toch niet meer terug. Ik voel de tranen achter mijn ogenleden branden en slik de brok in mijn keel verwoed weg. Ik durf niet naar haar te kijken, bang voor wat ze zegt. Dan voel ik plots een paar lippen op de mijne. Ik verstijf en doe niets. Na een paar seconden dringt de situatie tot me door en kus ik haar gretig terug. Wat heb ik die lippen gemist, wat heb ik dit gemist.
Rebecca POV
Harry ziet er zo goed uit in dat pak, onweerstaanbaar. Ik moet mezelf bedwingen om hem niet meteen daar in de deuropening te bespringen. Ik bijt op mijn lip en hij helpt mij in mijn jas. De vlinders gieren door mijn buik als zijn hand mijn schouder raakt. Ik schreeuw een doei naar Liam en Harry pakt mijn hand. Hij leidt me naar de limo die buiten staat en ik kan het allemaal niet geloven. Ik stap zo elegant mogelijk in en Harry komt al snel naast me zitten. ‘’Je ziet er prachtig uit,’’ zegt hij als de limo begint te rijden. Ik voel mijn wangen rood kleuren en wendt mijn blik af. Ik voel zijn zachte lippen voor even op mijn wang en kleur nog roder, voor zover dat mogelijk is. Wat heb ik die lippen gemist. Hij pakt mijn hand en ik kijk in zijn ogen. ‘’Het spijt me zo erg. Ik weet niet wat me toen bezielde. Ik weet wel dat ik zielsveel van jou houdt, en alleen van jou. Deze dagen zonder jou waren echt een hel. Ik kan niet zonder je. Je bent mijn leven en zonder jou ben ik niets, helemaal niets. Kun je het me alsjeblieft vergeven?’’ Ik zie in zijn ogen dat hij elk woord meent. Ik wil hem vergeven, ik mis hem. Maar een stemmetje in mijn hoofd zeg ik dat ik het hem niet zomaar moet vergeven. Ik zie aan hem dat op mijn antwoord wacht. Hij sluit zijn ogen en ik hoor hem zuchten. Ik kijk naar hem. De wallen onder zijn ogen zijn duidelijk zichtbaar. Zijn krullen hangen een beetje plat langs zijn hoofd. Ik zie aan hem dat hij niet veel heeft geslapen de afgelopen dagen. Mijn blik dwaalt af naar zijn lippen. Ze zijn zo roze en zien er zo kissable uit. Ik kan me niet bedwingen en druk mijn lippen op de zijne. Een geweldig gevoel stroomt door mijn lichaam heen. Hij reageert niet en ik wil mijn hoofd alweer terugtrekken als hij mij begint terug te zoenen. Ik leg mijn hand in zijn krullen en trek hem nog dichter tegen mij aan. Ik heb dit zo gemist.