Hoofdstuk 18.
met z'n alle zaten we in spanning te wachten tot dat mama terug zou komen. 5 minuten gingen voorbij, de 5 minuten waarin mama terug zou zijn. Ik begon weer zachtjes te snikken het enige wat ik wilde was mijn oom.. de beste oom die je je maar kan wensen. In plaats daar van kwam mama's vriend op wie ik altijd kan bouwen, hij was onderweg.. Terwijl ik mama probeerde te bellen voor de zoveelste keer had oma het eten uitgezet en begon bezorgt op en neer de ijsberen. Oma probeerde ons allemaal rustig te houden en ondertussen vervloekte mijn opa mijn vader in stilte. Ik bad, serieus ik ben niet gelovig maar op dat moment bad ik dat mijn moeder veilig terug zo komen in haar grijze toyota. Naar nog een halfuur en 20 telefoontjes gewacht te hebben, hadden opa en ik besloten mama te gaan zoeken, en zo liepen we richting te garage. Toen we ingestapt waren vroeg opa aan mij waar hij het beste heen kon gaan, terwijl ik hem de weg wees probeerde ik mama nogmaals te bereiken, ze nam nog steeds niet op. Warme tranen van bezorgdheid en frustratie rolde over mijn wangen, terwijl we nog een heel rondje door het brabantse land maakte. Nadat we van richting waren verandert nam mama eindelijk haar telefoon op, ze zei dat ze gewoon was tanken *Uhuhuhm* en gaf haar locatie door. Ik slaakte een zucht van opluchting en opa veranderde opnieuw van richting opweg naar mijn moeder.
Reageer (2)
we leven allemaal met je mee:(...
1 decennium geledenIk vind dat alles echt zo erg voor je, nou... We leven met je mee, of hoe je dat ook moet zeggen
1 decennium geleden