Hoofdstuk 17

Om ongeveer 8 uur ’s morgens waren we weeral in het bos op de andere tributen aan het jagen zeg maar. Ik had echt heerlijk geslapen en gelukkig had ik gisterennacht niet op wacht moeten staan –cato vertrouwde me niet denk ik en dat was terecht- waardoor ik nu helemaal uitgeslapen was. We hadden vanmorgen de rest van de spullen die we niet meteen nodig hadden bij de voedselvoorraad gelegd nadat de jongen van district 3 aan iets in de grond had gesleuteld. Ik had al mijn spullen terug in mijn rugzak gestoken, zo had had ik alles bij me als ik de kans zag om er vandoor te gaan. En ik zou er ook vandoor gaan, toen ik vanmorgen naar mijn enkel had gekeken was die helemaal genezen en nu voelde ik er zelfs niets meer van. Dat capitool spul werkte echt goed. We waren al zeker een uur aan het stappen toen ik ineens iets raar rook. “euh, guys, is het jullie ook opgevallen dat het hier verdacht veel naar barbecue ruikt?” vroeg ik een tikje bezorgd. iedereen keek me eerst minachtend aan, maar er ineens een vuurbal tussen ons in landen keken ze wel even anders. We twijfelden geen seconde en maakten dat we daar wegwaren. Cato en Glimmer liepen voorop en ik zag dat ze terug richting het meer gingen, Peeta en de jongen uit district 3 liepen achter hen aan. Dit was het perfecte moment om er vandoor te gaan, in deze chaos zou niemand nog op mij letten. Ik begon al in de andere richting te lopen maar ik voelde opeens dat iemand mijn hand vastpakte en me meetrok. “deze kant op” zei Marvel en hij bleef mijn hand vasthouden terwijl hij achter de anderen aanliep. Ik liep dus maar met hem mee. Na wat wel eeuwen leek, was de bosbrand gestopt en was het eindelijk gestopt met vuurballen regenen. Marvel had mijn hand losgelaten toen we veilig waren maar hij bleef wel raar naar me kijken. Ik vond het best wel eng en onbewust ik wat dichter bij Cato lopen. We wandelden een tijdje rustig om weer op adem te komen toen we opeens het geluid van brekende takken hoorden in nabije boom. Ik keek naar boven en zag Katniss zitten. Ze had een brandwond aan haar kuit en een groot deel van haar jas was ook afgebrand. “hey, hoe gaat het met jullie?”, vraagt ze vrolijk. De rest is even verbaasd maar Cato heeft gauw zijn spraakvermogen terug. “goed genoeg en met jouw?” “gaat wel al vond ik het persoonlijk iets te warm de laatste tijd, hier boven is het beter, komen jullie ook niet?” oké nu moest ik echt mijn lach inhouden. “ik denk dat ik dat maar eens doe”antwoord Cato. Glimmer bood hem de boog aan maar die duwde hij weg. Hij begon te klimmen en even ging dat goed maar toen brak een tak af en viel hij. Cato landde hard op de bosgrond en begon te vloeken. Oké nu werd het echt te veel, ik begon nu zo hard te lachen dat ik er buikpijn van kreeg en ook Marvel had moeite om zijn lach in te houden. Glimmer was meteen naar Cato toegesneld om hem recht te helpen maar hij had haar ruw weggeduwd. Hij kwam nu kwaad op mij af, pakte mijn arm vast en duwde me naar de boom. “ga jij dan maar als je het zo goed kunt” zei hij razend terwijl hij Marvel nog een vernietigende blik toewierp. Ik begon rustig naar boven te klimmen, dit was nu exact waar ik op had gehoopt. Ik geraakte even hoog als Katniss en gaf haar een high-five. “oh ja, dat was ik gisteren nog vergeten te zeggen, Katniss is eigenlijk mijn bondgenoot.” Riep ik vrolijk naar beneden.