LXXII

Alice Potter

Zuchtend loop ik weer naar de leerlingenkamer, het gevoel is nog steeds niet weg, ook al ligt er niemand in de Ziekenzaal. Onderweg kom ik Marinda tegen, die me weer meesleurt naar de Grote Zaal omdat ze niet alleen wil zitten.
‘Kap nou eens!’ Marinda doelt op het feit dat ik nou al minstens dertig keer de Grote Zaal heb doorgekeken om te kijken of iedereen er zit.
‘Ik zie alleen Remus, James en Sirius nog niet,’ mompel ik.
‘Die verschijnen echt niet ineens midden in de zaal hoor, kijk liever naar de deur waar ze doorheen moeten. Dat zenuwachtige gedoe van jou altijd.’
‘Ik doe niet altijd zenuwachtig,’ mompel ik, met mijn blik op de deur gericht.
‘Wel meer dan nodig is.’
‘Van jou moest ik mee.’
‘Ik wist toch niet dat je zo ging doen?’

Pas tijdens de lunch, zie ik James, Sirius en Peter verschijnen. Tot dat moment heb ik Marinda zitten irriteren met “mijn zenuwachtige gedoe”. Maar nog steeds geen Remus. Waar zou hij zijn? Misschien is er iets met hem gebeurd… Maar dan zouden James, Sirius en Peter toch wel bij hem blijven? Bovendien zien ze er niet uit alsof er iets aan de hand is…
‘Zie je wel, daar zijn ze. Niks aan de hand,’ zegt Marinda geïrriteerd.
‘Ja…’ antwoord ik weinig overtuigend. ‘Maar waar is Remus?’
Marinda laat zuchtend haar broodje op haar bord vallen. ‘Remus is aan het doen alsof hij ziek is, omdat hij anders niet mee kan.’
Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Echt waar?’
‘Weet ik veel,’ snauwt ze. ‘Kun je het óf aan je broer vragen óf erover ophouden.’
‘Ik kan het niet vragen… Het is nogal raar om aan je broer te vragen waar zijn vriend is, vind je niet?’
‘Alsof James ooit iets door zal hebben tenzij je het recht in z’n gezicht zegt.’ Marinda haalt haar schouders op. ‘Anders moet je in de leerlingenkamer kijken.’ Ze grijnst. ‘Of op hun slaapzaal natuurlijk.’
Ik bijt even op mijn lip, behalve Remus misschien zal er waarschijnlijk niemand op zijn slaapzaal zijn…
‘Ben je het nou nog serieus aan het overwegen ook? Alsof je dat durft.’
Ik knik, ze heeft gelijk. ‘Maar als iedereen straks naar Zweinsveld vertrekt wel.’
‘Goed. Kunnen we dan nu ergens anders over praten?’

‘Alice!’ James pakt mijn arm om te zorgen dat ik stil blijf staan. ‘Kom je met ons mee naar Zweinsveld?’
Ik was bezig me door de menigte te werken om naar de leerlingenkamer te gaan en hier had ik geen rekening mee gehouden. ‘Eh… Nee, ik ehm…’
‘Ga je al met iemand anders?’ James glimlacht flauw. ‘Je mag het zelfs zeggen als je weer met… Dinges gaat.’
‘Nee, ik ga niet.’
‘Hoezo niet?’ James kijkt me verbaasd aan. ‘Ik dacht dat je het leuk vond?’
‘Jawel, maar ik heb gewoon niet zo’n zin, zeker niet na wat er vorige keer gebeurd is.’
‘Oh, kom op. Je laat je toch niet zomaar daardoor tegenhouden? Het is toch allemaal goed gekomen?’
‘Ik heb gewoon niet zoveel zin om te gaan.’ Ik glimlach flauw naar hem.
‘Oké.’ Hij kijkt me even aan met een blik die ik niet zo snel kan plaatsen, maar ik heb geen zin om er veel aandacht aan te besteden.
‘Alice?’ Lucy kijkt me glimlachend aan.
James loopt weer naar Sirius, die me aankijkt en zijn hoofd schudt.
‘Heb je misschien zin om weer samen te gaan? Rose gaat weer met Jack en ik heb niet zoveel zin om daarmee te gaan.’ Ze lacht even zenuwachtig.
Ik voel me meteen schuldig dat ik nee moet zeggen, het heeft haar duidelijk veel moeite gekost om dit te durven vragen. ‘Eigenlijk ga ik samen met Remus niet,’ zeg ik zacht. ‘Maar ik weet wel iemand anders.’ Ik kijk even om me heen, om erachter te komen dat Marinda ongeveer naast me staat. ‘Heb jij al iemand om mee te gaan?’