GM - 21

Plots stopte de schim, en Amorcita rende er op af. Ze had intussen door dat de zak die hij bij zich droeg een kind bevatte. Plots werd ze op de grond geduwd. Een stekende pijn schoot door haar schouder. Ze reageerde snel genoeg om weg te rollen en recht te springen. Toen stond ze oog in oog met het wezen dat verantwoordelijk was voor hun ellende. Ze besefte dat ze in de val was gelokt. Ze keek naar boven. Natuurlijk, volle maan. De weerwolf was nu op zijn sterkst. Intussen was de schim verdwenen en had het kind meegenomen. Amorcita rende weg, in de hoop uit de klauwen van het vreselijke beest te blijven. Ze moest het dorp zien te bereiken, alleen maakte ze geen kans.

De dorpsbewoners renden hun huizen uit, toen de houthakker alarm sloeg. De mannen grepen naar alles wat als wapen kon dienen. In groep haastten ze zich naar het bos. Enkel de verloofde van Hilleken kon zich niet inhouden en rende voor de anderen uit. Plots zagen ze Amorcita verschijnen aan de rand van het bos, met een weerwolf achter zich aan. Beseffend dat dit het wezen was dat zijn geliefde van hem had weggenomen viel de jongeman aan. Hij sprong op de weerwolf af en haalde uit met zijn mes. Het monster was echter te snel en ontweek hem. Voor de dorpelingen de tijd hadden om met hun ogen te knipperen was hij dood. De weerwolf wierp zijn kop achterover en begon luid te huilen. De rillingen liepen de dorpsbewoners over de rug. De slager en zijn broer, de bakker en enkele vrienden van Rudolf waren de volgenden die op het beest af stormden. De rest van het dorp volgde. Zelfs Quinten was bereid om samen met Paio te vechten. Ze verdedigden tenslotte het hele dorp, dus ook zijn eigen dochter.