GM - 20

Toen Quinten thuiskwam, zat Olivia kwaad voor zich uit te staren.
“Wat is er?”, vroeg hij bezorgd.
“Paio is langsgekomen”, zei ze razend.
“Wat kwam hij doen?”, vroeg haar vader.
“Hij kwam me verleiden.”
“Wat? Die heeft lef!”, zei Quinten kwaad. “Vanmiddag had hij nog een strop rond zijn hals.”
“Hij is gewoon een schurk”, zei Olivia kwaad.
“Hij mag dan onschuldig zijn als het over de verdwijningen gaat, maar hij moet niet brutaal worden.”

Die avond zat Amorcita zoals gewoonlijk wat te borduren. Engelen sliepen immers nooit, maar dat mocht niemand merken. Zeker nu moest ze voorzichtig zijn, het hele dorp was wakker. Plots hoorde Amorcita een vreemd geluid. Ze keek meteen op. Een donkere gedaante sloop langs haar huis. Hij had iets bij zich. Waarschijnlijk was zij de enige die het zag, haar buurvrouw was weduwe en had dus geen man die op wacht kon staan. Amorcita aarzelde slechts heel even, maar ging er toen achteraan. Hij rende richting het bos.

Quinten stond op wacht, zoals alle mannen. Plots zag hij twee schimmen passeren. Meteen rende hij naar het dorp om alarm te slaan. Hij besloot Olivia te laten liggen, ze sliep rustig in de kamer naast de zijne en zou zijn afwezigheid waarschijnlijk niet eens opmerken.