Grenade - 21.2

      “Dus je gaat het echt doen?” Olivia knikte. Ze wandelde, samen met Hannah en Stan, door de gangen van de winkel. “Je bent echt gek” Hannah schudde lachend haar hoofd. “Ik zou het niet durven” Olivia viste een pak pasta uit het rek wat ze in haar mandje liet vallen.
      “Ik ook niet, maar hoe moet ik het anders doen?”
      “Gewoon wachten tot hij terug is?” een kleine zucht verliet Olivia’s mond. Natuurlijk had ze daar al aan gedacht, maar dat wilde ze niet. En evenmin wilde ze dat ze het verborgen moesten houden voor de buitenwereld dus dan was dit de enige oplossing, het enige wat ze kon doen. “Nou ja, we zullen je steunen. Dat weet je, toch?” Stan sloeg zijn arm over Olivia’s schouders heen en hij trok haar tegen zich aan.
      “Dat weet ik, dank je” Hannah haalde een pot pesto van het schap en legde deze, naast het pak pasta, in het mandje. “Moeten we nog iets hebben? Want wijn heb ik nog thuis staan” met een glimlach keek ze Stan en Hannah aan.
      “Mischien nog een beetje chips of iets anders? Als een soort van apperitief” Stan knikte instemmend. “Zie je, Stan vindt het ook goed” Hannah haalde twee pakken chips uit het rek en gooide deze vervolgens ook in het mandje. “Dan hebben we alles wel zeker? De rest lag nog thuis, toch?” Olivia knikte. “Hup, naar de kassa’s” Hannah haakte haar arm door die van Olivia heen en trok haar mee naar de kassa, met Stan op hun hielen.

      “Hoe ga je het eigenlijk doen? Ik bedoel maar, het is toch niet iets wat je zomaar doet. Helemaal uit het niets?” Stan nam nog een slok van zijn glas wijn en keek Olivia afwachtend aan. Zij haalde enkel kort haar schouders op. “Weet je het nog niet?” ze schude haar hoofd.
      “Misschien moet je dan wel iets verzinnen, denk je niet? Weet je al ongeveer wat je wilt doen? Stan en ik zullen je anders wel helpen. We staan altijd voor je klaar”
      “Super Stan en super Hannah” mompelde Stan, waarna hij Olivia serieus aan keek. “Nee echt waar, als je onze hulp nodig hebt moet je het gewoon zeggen. We helpen je ongelofelijk graag. Weet je al wanneer je het gaat doen?” deze keer knikte Olivia.
      “Op zesentwintig oktober. Dan hebben ze een concert hier in de buurt. Dan kan ik hem weer zien, want ik ga het echt niet via sms of mail doen. Ik wil het in zijn gezicht kunnen zeggen, snap je? Het is zo onpersoonlijk als ik het via sms doe” Hannah begreep perfect wat Olivia bedoelde. Zelf zou ze het ook niet via sms of mail vertellen. Zoiets moest je wel persoonlijk zeggen.
      “Dus je gaat het op het concert vertellen?” Olivia knikte. “Waar? Backstage met de jongens er bij of met hem alleen?” Olivia schudde haar hoofd. “Hoe ga je het dan doen?”
      “Op het podium natuurlijk” een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag hoe Stans mond een beetje open zakte. “Wat is er?”
      “Dat je dat durft. Ik zou het gewoon niet durven doen. Ten eerste er kijken ongelofelijk veel mensen mee en ten tweede ik zou al bang worden van de fans. Wat als ze je iets aan doen?”
      “Dat maakt me niet uit, het belangrijkste is dat ik het tegen hem kan zeggen. Snap je? Wat de fans doen maakt me niets uit” Hannah trok haar wenkbrauw op.
      “Waarom doe je het dan op het podium en niet backstage. Als het toch niets uit maakt wat de fans er van denken?”
      “Omdat ik wil laten zien dat ik het meen. Als hij het dan al wilt wil ik het niet achter de rug van iemand doen. Ik wil het niet stiekem doen, snap je?” Hannah knikte, ze begreep wel wat Olivia bedoelde. Toch zou ze het zelf niet zo doen. Alhoewel, misschien wel. Je doet toch bijna alles als je verliefd bent?
      “Dus je gaat het echt doen? Voor alle fans?” Olivia knikte. “Weet je al wat je gaat zeggen?” deze keer schudde ze haar hoofd. “Ik wil niet irritant zijn maar daar zou ik wel even over na denken. Als je dit wilt doen moet je de goede woorden kiezen. Je kan het maar één keer doen” Olivia wist dat Stan gelijk had. Toch stelde ze het steeds uit, natuurlijk had ze nog een maand, maar ze wilde er niet aan beginnen. De woorden moesten perfect gekozen en afgewogen zijn. Toch wist ze, dat eens ze op het podium zou staan de woorden anders uit haar mond zouden komen. “We helpen je desnoods wel”
      “Jullie zijn schatjes”
      “Dat weten we toch” Hannah keek, met een grote glimlach op haar gezicht, Olivia aan.

Morgen komt het eerste echte hoofdstuk van 'Mr. Bright Eyes' online (: Btw, wisten jullie al dat 'Torn - 1.1' meer dan 600 keer gelezen is? Ö Trouwens, nog maar twaalf delen te gaan ...