Champagne supernova - 20.4

De warmte verspreidde zich door haar lichaam waardoor een glimlach op haar gezicht verscheen. Hier hield ze van, wakker worden met de zon die haar lichaam op warmde. Haar ogen had ze nog steeds gesloten, ze wilde niet wakker worden uit de goed gekende roes. De roes die je kreeg als je langzaam wakker werd na een goede nacht geslapen te hebben. Wacht, hoe kon het dat de zonnestralen binnen kwamen? Langzaam opende Olivia haar ogen en liet deze door de kamer glijden. Een frons verscheen in haar voorhoofd toen ze merkte dat de gordijnen nog open waren. De dekens gooide ze van zich af waarna ze haar voeten op de grond zette om zo uit het bed te stappen. Haar handen zetten ze op het venstertablet en ze liet haar ogen door de straat heen glijden. Van uiterst links naar rechts. Niet dat ze helemaal rechts raakten, haar ogen werden aangetrokken door een groot voertuig dat op de oprit stond. Door enkel naar dat voorwerp te kijken stroomden alle herinneringen van de dag ervoor naar binnen. Louis die thuis was voor twee dagen, de jongens die ze allemaal weer gezien had, haar kus met Kendall en Niall. Haar vingers gleden als vanzelf naar haar lippen, die ze voorzichtig aan raakte. Had ze hem nu werkelijk gekust?
      “Olivia?” de deur kraakte en zo snel ze kon draaide ze zich om waardoor ze in het verbaasde gezicht van Louis keek. “Ah, je bent al wakker” een glimlach verscheen op zijn gezicht waarna hij de kamer kwam in wandelen. Samen met een grote plateau met eten op. “Ik dacht, nu ik toch een dagje thuis ben kan ik mijn beste vriendin wel eens verwennen met een ontbijt op bed” kuiltjes hadden zich in zijn wangen gevormd en voorzichtig zette hij de plateau neer op haar bureau. “Of wil je liever beneden eten?” snel schudde ze haar hoofd, wetend dat ze de hele tijd stil had gestaan.
      “Nee, het is heel lief. Eet je mee? We eten gewoon op bed dan” Louis knikte glimlachend. “Kom” ze pakte de plateau vast en zette deze aan de ene kant van het bed terwijl ze zelf, samen met Louis, aan de andere kant ging zitten. “Dank je” ze viste een croissant uit één van de mandjes en stak deze gelukzalig in haar mond.
      “Olivia?” Louis nam nog een hap van zijn broodje waarna hij zijn beste vriendin met een serieus gezicht aan keek. “Als je het niet wilt vertellen dan moet het niet, maar wat is er gisteren avond nog met jou en Niall gebeurd? Nou ja, deze ochtend. Want toen hij, samen met Zayn, Liam en Harry, weer naar het hotel wandelde zag hij er echt gelukkig uit. Ik zeg niet dat dat iets slecht is, helemaal niet. Ik ben blij dat hij weer gelukkig is. Maar ik wil gewoon niet dat zijn of jouw hart gebroken wordt” de woorden stroomden Louis’ mond uit op zo’n snel tempo dat Olivia ze amper verstond.
      “Dus je wilt weten wat er gisteren avond gebeurd is?” Louis knikte waarna hij het laatste stukje van zijn broodje in zijn mond stak. “We hebben een beetje gepraat” een frons verscheen in zijn voorhoofd, dat kon niet het enige zijn. “En toen heb ik hem gekust” ze durfde hem niet aan te kijken. Niet omdat ze bang voor Louis was, ze was gewoon bang dat hij zou zeggen dat ze dom geweest was.
      “Wacht, zeg dat nog eens. Ik denk dat ik je niet verstaan heb”
      “Je hebt me wel gehoord, Louis. Ik heb Niall gekust” haar ogen had ze op haar nagels gericht. “Ik weet het, het was dom. Ik had het niet mogen doen” beide zwegen ze. “Louis,” ze keek omhoog, “zeg alsjeblieft iets” haar ogen gleden over zijn gezicht.
      “Wat kan ik zeggen? Ik ben niet boos op je, little Olive. Ik wil gewoon niet dat je gekwetst wordt, net zoals ik niet wil dat Niall gekwetst word. Snap je? Je had het wel mogen doen, het was misschien niet alleen je beste idee ooit” langzaam knikte Olivia. “Oké, nu even iets vrolijker. Hoe was de kus?” verbaasd trok Olivia haar wenkbrauw op en keek naar Louis’ gezicht, waar een brede glimlach op stond. “Wat? Je moet niet zo kijken, ik wil het echt wel weten hoor”
      “Waarom moet je dat nu weer weten?” Olivia snapte het punt van Louis’ vraag niet. Helemaal niet. “Echt Louis, soms begrijp ik je niet hoor” de jongen haalde lachend zijn schouders op.
      “De vraag is eigenlijk heel simpel hoor. Hoe voelde je je toen je hem kuste?” hoe ze zich voelde? Een kleine glimlach verscheen op Olivia’s gezicht toen ze terug dacht aan de kus. Het leek alsof er een bom vlinders ontploft was, haar hele lichaam werd langzaam week. “Die glimlach op je gezicht zegt al genoeg” met een glimlach op zijn gezicht keek Louis zijn beste vriendin aan.

Eerst wil ik jullie een prettige tweede paasdag wensen (:
Wisten jullie trouwens al dat dit het 90ste deel is? Voor mij is dit heel erg veel, het meeste dat ik ook alleen aan een story geschreven heb. Echt, wow ...
Reacties en commentaar is altijd welkom (; En nee, Niall en Olivia zijn nog niet opnieuw samen ^^