16. I Didn't Mean That.

''En dat zei je volgens mij te hard.'' Fluisterde Kelsey in mijn oor. Ze draaide me om. Met grote ogen keek ik Harry aan. Verschrikt stond ik op en rende weg naar de voordeur. Ik trok mijn jas aan en verliet het huis zo snel mogelijk. Had hij dit nou werkelijk gehoord? Met tranende ogen rende ik naar huis. Hijgend kwam ik bij de voordeur aan, voorzichtig drukte ik op de bel en wachtte op iemand die de deur open zou doen. Uiteindelijk deed mijn moeder de deur open, ze was in tranen. Geschokt bekeek ik haar. Wat was er aan de hand. Ze pakte mijn hand vast, de deur sloeg ze dicht met haar voet. Ze duwde me voorzichtig in een stoel en kwam daarna tegenover me zitten. ''Er is iets vreselijks gebeurd.'' Begon mijn moeder. Ik keek mijn moeder zorgvuldig aan, mijn hart begon sneller te kloppen en allerlei gedachten spookten door mijn hoofd. ''Wat is er dan gebeurd?'' Vroeg ik zacht, bijna op fluister niveau. Een diepe zucht gleed langs haar lippen. ''Sapphire heeft een ongeluk gehad, ze is aangereden en opslag dood.'' Vertelde mijn moeder voorzichtig. Mijn ogen werden groter terwijl ze vol liepen met tranen. Mijn hart leek voor een moment stil te blijven staan, en dan heb ik het nog niet over mijn lichaam, die helemaal aan het shaken is. ''Sapph kan niet dood zijn.'' Mompelde ik zacht. ''Dat kan niet, DAT KAN NIET!'' Riep ik boos terwijl ik een vaas om ver schopte. Ik verstopte mijn gezicht achter mijn handen, zodat mijn moeder mijn betraande, zwarte, maar ook toch rode ogen niet kon zien. Nog steeds kon ik het niet beseffen. Mijn beste vriendin was dood?

Ik ben nu dus echt werkelijk kapot, drie dagen achterelkaar een sleep-over xd Sorry voor het korte stukje, maar dit schrijf ik via mijn iPod.