249~

Laura PoV
'Niemand!' zeiden TOm en ik op hetzelfde moment. Georg keek me raar aan. 'Waarom zijn jullie er dan over bezig?' vroeg hij verbaast. 'ALs je zoals normale volwassenen zouden opletten tijdens een gesprek, zouden jullie gehoord hebben dat Simone wil dat Tom en Bill aan trouwen beginnen denken.' zei ik lichtjes geïrriteerd. 'Niet zo heel erg, Nicole vroeg aan Laura wanneer ze aan kinderen begon.' zei Tom met een pesterige blik. Ik bedekte mijn ogen, hoe stom kon je doen. 'Wow, wat? Daarom dat jullie ineens in gang geschoten zijn!' riep Georg uit. Bill grinnikte. 'Goed idee Tom, goed idee..' zei ik zacht. 'Wedden dat ik binnen de maand plots zwanger ben volgens die drie hier?' vroeg ik sissend. Bill glimlachte. 'Als er ooit een mini Tom/Laura Versie komt, mag ik dan peter zijn?' vroeg Bill stil aan mij. Kalm blijven, Laura. Niet slaan... niet boos worden. Ging nogal moeilijk in dit gezelschap. 'We zullen zien..' mompelde ik traag. Ik dacht dat ik Tom hoorde lachen, maar hij vermomde het in een kort hoestje. Tuurlijk, ik stond voor schut, dat was grappig, lachen met je lief... Hoe leuk.. Zijn gezicht betrok meteen toen er een geluidje op mijn laptop afging om te zeggen dat ik mail had. Toen kon ik lachen... maar ik was zo vriendelijk om dat niet te doen. Dat was Tom's gebied. 'Hoe laat is het?' vroeg ik verveeld. 'Tijd dat we kiezen wie er ons deze middag gaat vergiftigen. Het is zelf koken vandaag...' zei Tom lui. 'Ik heb het gevoel dat jij geen kandidaat bent.' zei ik lachend. Bills ogen werden een beetje groter. 'Nee, doe ons dat niet aan...' zeiden Bill en Georg op hetzelfde moment. 'Ik ben nog steeds misselijk van die spaghetti van hem.' mompelde Bill met zijn hand op zijn buik. 'Het was 3 maanden geleden!' riep Tom verontwaardigd uit. 'Zo erg was het.' zei Georg met een knipoog naar mij. Ik had ergens het gevoel hoe dit zou eindigen...