8)Een geestige voorstelling.

Nadat we aankomen in Rome gaan we meteen naar het hotel zoals altijd is het super luxueus. Er is een binnen- en buitenzwembad, een vier sterren restaurant en de bedden zijn super zacht.
Ik had het veel slechter kunnen treffen dan de Cullens wat familie betreft.
Nadat we onze koffers hebben uitgepakt (ik deel een kamer met Nessie, Seth met Jake, Bella met Edward, Emmett met Rose, Jasper met Alcie en Carlisle met Esmée) gaan we meteen naar het Colosseum. Ik kan niet geloven dat Alice haar zin alweer gekregen heeft.
De voorstelling begint.
Carlisle en Esmée kwomen op in hele chique kleren en zien eruit als een koning en koningin.
"Goeden avond, hoog geëerd publiek.
Wij zijn hier bij elkaar om een geweldig feest te vieren ter eren van het huwelijk van onze dochter prinses Isabella, en haar kersverse echtgenoot Edward van Chicago." Ik frons niet begrijpend. Zo herinner ik me het verhaal niet.
"En omdat er afgelopen jaar zoveel gebeurt is, hebben we een bart gevraagd ons verhaal nog eens aan jullie te vertellen." Emmett komt op met een luit en begint te zingen. Hij zingt best goed trouwens.
"Er was eens heel lang gelee
een engeltje het viel naar benee.
Recht in de armen van onze lieve koningin
ze werd onze prinses en had het naar haar zin.
Ze was betoverend en uit het ganse land
dongen vele jonge knapen naar haar hand,
ook tovenaar Edelbert vond haar niet mis
en beweerde 'dat meisje is degene die mijn ware is'."
Dit lijkt al meer op hoe ik het me herinner. Op de achtergrond zit Jacob geknield voor Bella die hem haar rug toekeerde.
"Onze prinses was echter niet dom
ze wist dat een man zonder hart haar ware niet zijn kon." Jacob staat op en maakt boze gebaren. Dan verstijven Carlisle en Esmée die tot op dat moment op de achtergrond druk aan het kletsen waren.
"Een tovenaar maak je echter beter niet boos
Het was een verstijfspreuk en een draak die hij als wraak koos.
Een jaar, zolang gaf hij haar de tijd
zeker dat zij dan haar keuze benijd.
Arme lieve prinses wist zich geen raad, wat moest ze hiermee?
Haar geliefde, haar redder was immers ver op zee.
De tovenaar zocht hem in gans het land, maar faalde tot zijn ergernis.
Zonder een haar van zijn hoofd ging zijn plan immers mis.
Een toverdrank die Isabella op hem verliefd maken zou
had zijn haar nodig voor het goed lukken wouw." Dan komt Edward op.
"Na een jaar keerde Isabella's geliefde weer, hij verlangde naar haar gezicht.
Hij schrok dan ook van het nieuws van de jonge boodschapper in het vroege ochtendlicht." De boodschapper was eigenlijk Seth.
"Zijn geliefde gevangen door een draak o wee,
Hij moest haar redden, geen twijfel mogelijk nee.
Aan het kasteel ontmoete hij Edelbert die al snel vermoede,
dat deze jongen haar ware was, die ze graag voor ellende wilde behoeden.
Hij ontvreemde hem een haar en bracht de prinses de drank.
Maar de prinses liet zich niet doen al was ze teer en slank.
'Nog een dag, heb ik de tijd!' herinnerde ze hem nog gauw,
ze had inderdaad nog een dag voor ze hem haar antwoord geven zou.
De tovenaar bracht haar in een magische slaap en wie zag hij toen hij haar kamer verliet?
Prins Edward die nu begreep dat de tovenaar hem verried." Edward staat nu kwaad voor Jacob en maakt heftige gebaren. Jacob negeert hem en loopt lachend weg.
"Helaas, Edward was te laat.
De drank van de tovenaar was het enige waardoor de spreuk overgaat.
Hij knielde bij zijn geliefde en smeekte haar hem te vergeven.
Hij was te laat en kon haar nog slechts een laatste kus geven.
Maar toen hij recht kwam zag hij iets waardoor hij een geschrokken kreet slaakte..." Iedereen kijkt Emmett vreemd aan. Kennelijk was dat iets wat niet afgesproken was.
"Ik weet even niets dat rijmt oké? Ahum.
Maar toen hij recht kwam zag hij iets waardoor hij een geschrokken kreet slaakte.
Zijn geliefde die zomaar ineens ontwaakte." O, dat was dus het einde.
"Samen met haar werd de rest van het paleis verlost uit hun leiden
men dankte de prins die hen van de tovenaar bevrijdde.
De tovenaar keerde nimmer weer.
Verzwolgen door wraak nam zijn leven een vreemde keer.
Op zoek naar een straf voor de weledele held,
werd hij helaas zelf door een monster geveld."
Ik klap heel luid.
"Dat is echt een prachtig verhaal!!!! Heel mooi gedaan ook...gaap."
"Het is al laat," zegt Bella terwijl ze snel naar me toe loopt.
"Nee, hoor, ik wil nog opblijven!" Bella neemt me in haar armen alsof ze me niet gehoord had en zingt me zoals altijd in slaap.