Hoofdstuk 2: de ontmoeting met Lora

Toen ik het lokaal binnen stapte voelde ik een aantal ogen naar me toe draaien. Zo ook die van de leraar. Gelukkig was de leraar nog niet begonnen met de les. In ieder geval het was hem nog niet gelukt om de klas rustig te krijgen. Ik mompelde een kleine sorry en liep naar de enige lege plek die nog over was en die dus ook waarschijnlijk mijn partner zou worden van dit jaar. Dit was naast Lora, het meisje dat vanochtend naast Rory in de bus zat. Snel plofte ik neer. Kurt en Mike zaten voor ons. Mike draaide zich om en keek me verontschuldigend aan. Ik schudde m’n schouders. Ik snapte hem wel. Hij wist ten eerste niet dat ik ook in deze klas zat en tweede Kurt was de enige met wie hij een beetje goed kon opschieten. Ik gebaarde naar hem dat er niks ergs was gebeurt, gewoon de tijd vergeten. Ik weet niet of hij me geloofde. Naast me voelde ik de ogen van Lora in me prikken. Ik hoopte dat ze een beetje aardig was. We hadden nog geen één woord gewisseld met elkaar en nu zaten we zowat het hele jaar aan elkaar vast. Fijn. 'Mensen, mag ik even de aandacht?' hoorde Ik de leraar roepen. Mike draaide zich om en de klas werd meteen rustig. 'Noem zo even om de beurt je naam op, dan zal ik de combinaties voor dit jaar noteren,' zei hij iets rustiger. Volgens mij interesseerde het hem allemaal niet zo. Terwijl hij alle namen in het boek opschreef keek ik zuchtend om me heen. ‘Kurt Hummel’ hoorde ik Kurt zeggen. Ik slaakte een zucht, en keek naar Lora terwijl ik wachtte tot Mike zijn naam zou noemen. ‘Met Lora Soil’ zei Lora opeens. Ik keek op. Huh? Wat deed ze nu? Ze kende Kurt amper. In ieder geval daar ging ik van uit. Hij had haar in ieder geval nog nooit genoemd. Was ze dan toch aardiger dan ik dacht? Rory zei dat ze aardig was, maar had hem niet meteen gelooft. Nou blijkbaar dan toch wel. Voor de rest van de les sprong ik bijna op en neer op mijn stoel. Ik mocht dit hele jaar met Mike werken.

De les vloog voorbij, en ik rende zowat het lokaal uit. Toen Lora het lokaal uit kwam sprong ik zowat op haar af. 'Dankje, dankje, dankje, dankje!' zei ik vrolijk en ik vloog haar om haar hals. 'Rory heeft gelijk, jij bent helemaal niet zo erg als je lijkt.' Sprong ik in het rond. Nog steeds super blij. ’Jullie hebben het over mij gehad?’ hoorde ik Lora aan mij vragen. Ik negeerde haar vraag. 'Oh, ik zal echt alles voor je doen! Waar wil je dat ik je mee help? Ik doe echt alles!’ zei ik nog steeds even enthousiast. Ik voelde 2 handen op m’n schouders. Ze waren van Mike. Meteen stopte ik met springen. ‘nou….’ Hoor ik Lora twijfelend zeggen. Ik hoopte dat ze niet iets super gênants had bedacht. Haar blik gleed over ons heen. 'het, uhm, ik zou het fijn vinden als jullie twee ons hielpen bij de eerste opdracht? Gewoon, om kennis te maken?' vroeg ze een beetje zachtjes en voorzichtig aan Mike en mij. Pfiieeeuw gelukkig niks ergs. Kurt knikte ook. ‘ja, dat zou fijn zijn’. we knikten. Morgen moest er namelijk al meteen een opdracht worden ingeleverd. We moesten van twee werkstukken één maken of zoiets. Ik had het niet helemaal begrepen. Ik vroeg het later tijdens de lunch wel aan Mike of Kurt. Kurt haalde me uit m’n gedachten ‘ik stel voor dat jullie na school allemaal met mij mee naar huis gaan om te werken’ we knikten allemaal en liepen vervolgens naar onze volgende les.

Toen de middagpauze begon liep ik vrolijk met mijn eten naar de vaste tafel waar de meeste gleeks altijd aan zaten. Niet allemaal, de cheerio ’s en veel footballers zaten vaak aan een andere tafel. Toen ik bij de tafel aankwam zag ik Sam, Artie en Rory al zitten. ‘hoi, hoi’ zei ik vrolijk en plofte naast Sam neer. Ik vroeg hoe het met ze was en snel daarna voelde ik 2 handen in mijn zij prikken en daarna een zoen op mijn wang.ik slaakte een gilletje en daarna lachte ik. ‘hoi Mike’ hoorde ik de rest zeggen. Mike zwaaide kort naar de rest en plofte toen tussen mij en Rory neer. ‘heey was je nog op tijd vanochtend?’ hoorde ik Sam naast mij vragen. ‘ja hoor, ruim op tijd, je kent de leraar’ zei ik lachend. Mike keek me verbaast aan. ‘Puck heeft haar geslushied’ zei Sam. Okee en dat wou ik dus voorkomen. Dat iedereen daar van wist. Ik keek naar Mike. ‘sorry’ gebaarde ik met m’n mond zodat verder niemand het zou horen. ‘wat, Sorry?’ zei Mike, raar want hij klonk niet boos. ‘jij moet geen sorry zeggen, die Puck moet sorry zeggen. Wat denkt ie wel een slushie naar mijn meisje gooien’ ik bloosde, dat deed ik altijd als hij mij mijn meisje noemde. En ohw hij was dus ook niet boos op mij. Hij was boos op puck. Logisch, die 2 lagen elkaar niet zo heel geweldig. Mike stond op. ‘nee!’ zei ik en trok hem weer naar beneden, bang voor wat hij zou doen. Ik hield zijn shirt stevig vast. In de verte zag ik puck staan. hij was eten aan het pakken. Er kwam een meisje op hem afgestapt. Was dat nou Lora? Ik keek wat duidelijker en ja hoor het was Lora. Ze praatte en Lachte samen. Waarom geen idee. Puk boog naar voren en gaf Lora een kus op haar voorhoofd en liepen daarna samen weg. Nee he? Niet ook haar al? Puck trucjes waren gemeen en zo te zien viel Lora zo voor die trucjes. Ik voelde dat Mike langzaam mijn hand van zijn shirt afhaalde en in plaats van mijn hand terug te geven aan mij, hield hij hem vast. Ik keek de tafel rond, Mike keek me bezorgd aan. Hij had het hele tafereel ook gezien. Rory keek een beetje bedroefd. Ik denk dat hij haar al leuk vindt. Ook al zou hij het ontkennen. Het zou goed zijn. ze waren een leuk stelletje. Ik moest Lora helpen, maar hoe?