076

Niall POV
Ik kijk naar buiten en zie dat de zon schijnt. Een wonder hier in Londen. ‘’Ga je mee naar het park,’’ vraag ik aan het mooie meisje naast me. Ze kijkt op met haar prachtige ogen en knikt. Ik pak haar hand en we lopen naar de gang. Ik geef haar, haar jas aan en doe mijn eigen aan. Ik doe een sjaal om en pak voor de zekerheid toch maar een paraplu. Hand in hand lopen we naar buiten, richting het park. Het is druk op straat, overal verliefde stelletjes. Het park is kaal, ik kan niet wachten tot de lente. Als we ergens op een rustig stukje zijn, ga ik voor haar staan zodat ze wel moet stoppen. Ik leg de paraplu neer en pak allebei haar handen. Ik kijk diep in haar ogen en vergeet dat ik wat wil zeggen. Ik zie haar hoofd dichterbij komen en draai mijn hoofd iets bij. Haar zachte lippen raken de mijne en ze bewegen ritmisch op elkaar. Ik lik langs haar onderlip en ze opent haar mond. Ik leg mijn handen op haar heupen en trek haar nog dichter tegen mij aan. Onze tongen draaien om elkaar heen alsof ze voor elkaar gemaakt zijn. ‘’Ik hou van je,’’ fluister ik in haar oor als we op adem komen. ‘’Ik nog meer van jou,’’ fluistert ze terug. We kijken alleen maar in elkaars ogen en vergeten de rest om ons heen. Het is alleen zij en ik. Us against the world. Voorzichtig laat ik haar handen los en bijt op mijn lip. Mijn hand verdwijnt in mijn jaszak en ik pak het doosje vast. Langzaam haal ik mijn hand weer uit mijn zak en kijk vanonder mijn wimpers naar haar. Ik zie haar in shock naar het doosje kijken. Ik kijk haar diep in haar ogen en open het doosje. Een blinkende ring verschijnt. ‘’Angela. Schrik niet, ik ga je niet ten huwelijk vragen.’’ Ik zie haar opgelucht kijken. ‘’Deze ring is een teken van mijn liefde voor jou voor altijd. Jij maakt me altijd vrolijk met je stralende lach. Als ik je zie lopen, vliegen de vlinders door mijn buik. Als je me zoent, vergeet ik de wereld om mij heen. Het liefst voel ik jou lippen altijd op de mijne. Je hebt geen idee hoe gelukkig je me maakt. Ik hou zelfs nog meer van jou dan van voedsel.’’ Ze giechelt om mijn laatste opmerking. ‘’I’m serious.’’ Ze slaat haar ogen verlegen neer en ik pak haar hand. Ik druk mijn lippen zachtjes op de hare en schuif dan de ring om haar vinger. Een stralende glimlach verschijnt op haar gezicht. ‘’Hij is zo mooi,’’ zegt ze verwonderd. ‘’Net zo mooi als jij,’’ zeg ik met een glimlach. Ze kijkt op en drukt haar lippen op de mijne. De zoen wordt steeds heftiger, totdat ik een druppel op mijn hoofd voel. Ik negeer het, maar het worden er steeds meer. Ik kijk omhoog en de lucht is helemaal donker. Ik pak snel de paraplu op en klap hem uit. Ik trek haar dicht naar me toe, zodat we er allebei onder staan en doe mijn arm door de hare. Zo lopen we naar huis toe. Een glimlach op mijn gezicht die de komende tijd niet meer verdwijnt. Om de zoveel stappen stoppen we en druk ik een kusje op haar lippen.
She makes me so happy