017|| Back to black
Life is something that everyone should try at least once.
Zondag 10 september 2006
~ Bill Kaulitz
Kreunend open ik mijn ogen. Ik lig tussen Tom en Gustav in. De gordijnen zijn we vergeten dicht te doen gisteravond, waardoor er nu een straal licht in mijn ogen schijnt. Mopperen en met veel hoofdpijn sta ik op om het gordijn dicht te doen.
Ik trek het gordijn dicht en kijk naar de drie slapende jongens op de vloer. Zodra Tom plek voelt schuift hij op, zo ook nu dus. Hij heeft mijn plek voor de helft ingenomen. Het stukje dat nog over is, is zo klein dat ik me daar niet tussen ga proppen. Dat gaat me sowieso niet lukken.
Met een zucht besluit ik om dan maar naar beneden te gaan en een aspirine te zoeken.
‘Het was gezellig zeker gisteren?’ Mam zit al beneden aan de keukentafel met een kop koffie. ‘Jawel, maar ik heb nu wel een kater. Waar liggen de aspirines?’
‘Ik heb ze klaargelegd op het aanrecht.’ Ik bedankt haar en slof naar het aanrecht. Het doosje aspirines ligt daar al vrolijk te liggen. Ik weet niet hoe snel ik er 2 uit moet pakken en door moet slikken met wat water.
‘De rest ligt zeker nog te slapen?’ Ik knik en ga naast mam zitten. mijn hoofd leg ik op tafel en ik sluit mijn ogen. Ik zou best nog een half uurtje kunnen slapen. ‘Zelf Gustav?’ Ik zou best nog een half uurtje kunnen slapen, áls mensen er niet doorheen praten. ‘Zelfs Gustav.’
Nieuw hoofdstuk
=
reacties en kudo`s!
Reageer (4)
Leuk deel hih snel verder
1 decennium geledenSnel verder <3
1 decennium geledenSnel verder!
1 decennium geledenx
Hahaha, Bill! Het is wel je moeder die tegen je aan het praten hoor!
1 decennium geledenDe vrouw die de twee meest prachtige wezens op aarde ter wereld zette(flower)