One.

Gracie
Zenuwachtig wipte ik van m’n ene op m’n andere been terwijl ik verwachtingsvol uit het raam keek. ‘Wanneer komt ie nou?’ Mompelde ik. Waarschijnlijk had mama gehoord wat ik zei, want ze lachte en kwam naast me staan. ‘Rustig maar. Hij kan elk moment komen.’ Ze hard de woorden nog niet uitgesproken of een zwarte auto reed de straat in. Ik piepte even van blijdschap en wist niet hoe snel ik naar buiten moest rennen. De auto stond ondertussen voor het huis geparkeerd en een lange jongen, met bruin krullend haar stapte uit. Toen hij mij zag, lachte hij zijn mooie witte tanden bloot en sloeg stevig zijn armen om me heen. ‘Hey Gracie, ik heb je gemist.’ Fluisterde hij in m’n oor. ‘Ik jou ook.’ Zuchtte ik terwijl ik mijn hoofd in zijn nek duwde. Zijn krullende haartjes kriebelden tegen m’n voorhoofd en ik snoof zijn heerlijke geur op. Zijn vertrouwde geur. Hij drukte zijn lippen even op m’n wang wat een ietwat brandend gevoel achterliet. Na al die tijd was mijn gevoel voor hem nog niet verdwenen. Het beangstigde me. Maar daar kon ik me op dit moment even geen zorgen om maken. Hij was hier tenminste. Bij mij. Uiteindelijk lieten we elkaar los. Hij wierp nog even een lieve blik op me en liep toen naar mama toe om haar te knuffelen. ‘Hai schat, ik ben blij dat je er weer bent.’ Zei ze zachtjes. ‘Hai mam, ik ben ook blij om jou weer te zien.’ Zei hij. ‘Kom, laten we naar binnen gaan. Gemma en Robin staan te wachten.’ Zei mama uiteindelijk. Ik kon het niet laten hem nog een keer te knuffelen en hij knuffelde me stevig terug. ‘Concerten geven is leuk maar ik ben blij je weer te zien, zusje van me.’ Harry woelde even door m’n donkerblonde haren en snel prikte ik hem in de zij. Ja, mijn broer was de enige echte Harry Styles. Een van de vijf leden van One Direction. En ik was zijn enige echte halfzusje. En dan was er nog dat probleem. Ik, Harry Styles’ zusje, had een huge crush op hem, Harry die ik al sinds de luiers als m’n broer zag. Mijn lieve grote broer.