Zwanzig.

~ Alyssa Angelica Marneaf

Ik heb nu al drie weken niet van Thomas gehoord, buiten die brief dan. De brief waarin hij afscheid nam en vertelde over zijn carrière. Ik zuchte en liep voor de zoveelste keer deze week naar de wc. Ik ga op de bril zitten en kijk in mijn slip, nog steeds niets. Ik zou normaal mijn regels al een week moeten hebben, is er iets mis met me?
Ik loop de keuken in en ga naast mama zitten. Ze heeft een weekje vakantie dus meer tijd voor ons.
‘Mama, ik heb nog steeds mijn regels niet.’ Ze kijkt me bezorgt aan.
‘Je bent toch niet zwanger hé?’ vraagt ze bezorgt. Ik kijk haar geschrokken aan en haal mijn schouders op. In mijn gedachte in de ene keer dat ik het met Thomas gedaan heb. Ik heb het haar verteld maar ze vond het niet erg.
‘Meisje, we gaan een test kopen, dan zijn we zeker,’ zegt ze. Niet veel later zijn we terug van de apotheek en ik loop naar de wc waar ik de test ga doen. Zenuwachtig ga ik naar de woonkamer waar mama en Sander zitten.
‘Nu nog 4 minuten wachten en we weten het antwoord,’ zegt mama. Zenuwachtig kijk ik naar de klok en na 4 minuten kijk ik weer op de test. Er staat wat wilt zeggen dat ik wel degelijk zwanger ben. Zwanger van Thomas, zijn vader moest het eens weten. Volgende week ben ik jarig, ik word 16 en ik heb nu al een kind? Ik ga nog maar naar het Ik weet meteen dat ik het wil houden, abortus is dus geen optie.
‘Je houd het zeker ?’ vraagt mama. Sander kijkt me nieuwsgierig aan. Ik knik.
‘Ja, ik hou het.’
‘We zullen je steunen,’ zegt mama terwijl ze naar Sander kijkt.
‘Ik heb nieuws,’ zegt mama en ze begint te vertellen. Het is een fantastisch nieuws.


Dit was mijn verhaal over Thomas en mij, over ons. Over mijn familie en over ons toekomstig kindje. Thomas heeft me in de steek gelaten. Dus hij hoeft waarschijnlijk niet te weten dat hij papa word, ik wil het hem ook niet aandoen. Hij zou uit zijn familie gezet worden en zijn carrière zou stuk gaan, nog voor ze is begonnen.

The End Of Part I