Zwölf.

~ Thomas Vincent Neyens

Hier zitten we dan. In de auto naar Frankrijk, ik ga twee weken met mijn prinses doorbrengen. Alleen … mijn ouders weten het niet. Ik zal het ze vertellen na de vakantie, als het serieus is.
We komen aan in het vakantie park en rijden naar onze bungalow. Daar stappen we meteen uit en gaan naar de kamers om ze te verdelen. Alyssa slaapt op een kamer, mijn ouders slapen samen op een kamer, en Sander en ik slapen ook samen. Ik wou dat ik bij Alyssa kon liggen, alleen zouden mijn ouders dat een beetje raar vinden. Mijn ouders slapen beneden en wij boven, want er zijn maar 2 kamers boven en 1 beneden. Ik kom hier ieder jaar naartoe en heb hier al aardig wat vrienden. Samen met Sander loop ik de trap op en we ploffen op onze bedden.
‘Heb jij iets met Alyssa?’ vraagt hij opeens. Ik voel mijn wangen rood kleuren.
‘Ja, alleen mijn ouders weten het nog niet,’ zeg ik. Hij knikt en begrijpt het. Ongetwijfeld dacht hij er ook aan dat mijn vader dit niet goed zou vinden.
‘Hoe is jullie vader omgekomen?’ vraag ik opeens. Ik zie Sander twijfelen.
‘Ik wil het je wel vertellen, alleen Alyssa is er nog niet klaar voor en ze zou het niet appreciëren als ik het zou vertellen denk ik,’ zegt hij met spijt in zijn ogen. Hij zou graag zijn verhaal vertellen aan iemand, dat voel ik. We lopen samen naar beneden en dragen de koffers naar boven. Ik laat de koffer uit en schuif hem onder het bed.
‘Etenstijd,’ hoorde ik mijn moeder beneden roepen. Sander en ik lopen naar de trap en ik zie Alyssa sukkelen met haar koffer beneden aan de trap.
‘Verdomme …’ hoor ik haar mompelen.
‘Hulp nodig?’ vraag ik lief. Ze kijkt op en knikt een beetje twijfelend. Ik loop de trap af en neem de koffer op. Jonge, hij was zwaar. Maar zonder iets te laten merken draag ik dapper de koffer de trap op en zet hem in haar kamer.
‘Dank je,’ zegt ze wanneer ik weer de trap af loop. Ik geef haar snel een kusje en open de deur die uitgeeft op de keuken.
‘Zo, we eten spaghetti,’ zegt men moeder vrolijk. Wanneer het vakantie is, is mijn moeder haar humeur niet naar beneden te krijgen. In tegenstelling tot mijn vader. Hij heeft altijd een norse blik op zijn gezicht, alsof hij niet kom lachen. Wanneer iedereen klaar was met het eten ruimde mijn moeder de tafel af.
‘Zo,’ zegt ze wanneer alles in de vaatwasser staat, ‘wie heeft er zin om naar het stand te gaan?’ Ook al is het, op het strand en de promenade is het altijd gezellig. We doen er enkele winkeltjes –die open zijn tot 22u- , mijn moeder en Alyssa lijken het goed te vinden. Alleen mijn vader was niet mee, “ ik ben te moe ” zei hij. Het is eigelijk veel fijner zonder hem. Mijn moeder is heel anders maar ze moet luisteren naar hem en durft er niks tegenin te brengen. Het is zelf leuk met mijn moeder, voor het eerst in lange tijd heb ik echt plezier met mijn moeder. We gaan op een terrasje zitten en praten een beetje bij.
‘Zo Thomas, heb jij geen vriendinnetje?’ vraagt mijn moeder nieuwsgierig.