Part 20

Oke, dus G, dan Fm dan C en Bm. Ik sla de snaren en tokkel wat. De les is niet bepaald leuk eigenlijk. Dus ik verzin mijn eigen deuntjes met de akkoorden die de lerares opgaf. 'Hé, dat moet je niet doen hoor.' ik schrik op. 'Hey Badboy Jake.' hij grijnst bij die naam en gaat naast me zitten, achterstevoren op de stoel. 'Mag je hier wel eens komen?' vraag ik als ik de gitaar naast me neer zet. 'Muah, mag wel. Mevrouw Genest mag me wel.' hij knipoogt en pakt de gitaar, terwijl hij goed gaat zitten. Dus niet meer achterstevoren. 'Even kijken of je dit kent.' Hij begint wat te spelen. Ik herken het gelijk. Ik bedoel, wie ken What Makes You Beautiful nou niet? Ik glimlach. Jake schraapt zijn keel en begint zachtjes mee te zingen. 'You're insecure, don't know what for. You're turning heads when you walk through the doo-o-or.' Hij glimlacht en zingt steeds zachter. Dan stopt hij en staart hij langs me heen. Ik ben nieuwsgierig, dus kijk ik achter me. De oudere lerares, Genest, kijkt Jake aan met een blik van wat-doe-jij-hier? Jake glimlacht onschuldig en geeft snel de gitaar terug aan mij, waarna hij opstaat en richting dw deur loopt. 'Ohja,' zegt hij voordat hij de deur achter zich dicht doet. 'je moet Bobsle zo even zoeken. Rose wil ons en nog een paar mensen spreken.' Dan verdwijnt hij voordat ik hem vragen kan stellen. En als even later de bel gaat, berg ik mijn gitaar op en loop ik naar de gang. Waarom moet ik Bobsle zoeken? Jake heeft benen en ogen gekregen, hij kan ook zoeken. Dus ik loop doelloos door de gangen. Ik besluit naar het lokaal van toen te gaan kijken. Van toen hij op de harp speelde. Ik kijk naar binnen, en daar zit hij dan. Met een drumstokken in zijn handen, zit hij op het drumstel te slaan. Het klinkt hard en dus klop ik zo hard als ik kan op de deur. Hij kijkt op en glimlacht. Hij gebaart dat ik binnen moet komen. 'Hey, klonk goed.' ik wijs naar het drumstel. Totaal het tegenovergestelde van een harp, die zo zacht en lief klinkt. En de drums zijn hard. 'Dankje.' glimlacht hij breedt. 'In elk geval,' begin ik. 'Het blijkt dat Rose ons wil spreken. Tenminste, dat zei Jake. Dus zullen we gaan?' Hij knikt en bergt zijn drumsticks op. En niet veel later loop ik, samen met Bobsle, doelloos door de gangen. Want Jake heeft weer eens niet gezegd waar we moesten zijn. Grr!