Brieven - 103

“Wauw”, verzuchtte ze. “Deze bibliotheek is nog groter dan degene die we thuis hebben.”
“Echt?”, vroeg ik verbaasd.
“Mijn vader, euh, ik bedoel, de vuurheer, heeft het niet zo op boeken.” Ze keek me angstig aan.
“Je hebt hem altijd zo genoemd, ik begrijp het wel als je je eens vergist”, suste ik.
“Bedankt”, zuchtte ze. “Ik, ik weet dat jij hem haat. En, nou ja, ik denk wel dat ik dat nu ook doe…”
“Het geeft niet, laten we het maar gewoon vergeten en genieten van alle boeken hier.” Keylina knikte. Ik haalde het boek van generaal Iroh uit een van de rekken.
“Is dat het?”, vroeg Keylina nieuwsgierig.
“Ja”, knikte ik. Ze sloeg het boek open en begon meteen te lezen. Met haar neus in het boek wandelde ze naar een van de zeteltjes. Ik hield haar half en half in het oog omdat ik daar in principe verplicht toe was terwijl ik zelf rondkeek of ik nog een goed boek zag. Mijn oog viel op mijn favoriete boek. Ik begreep niet dat ik het hier nog niet eerder had gezien. Meteen nam ik het uit het rek en ging in het zeteltje tegenover Keylina zitten. Al snel was ik volledig verdiept in het boek.

Yue kwam de bibliotheek in. Voor mij leek het alsof er geen tijd verstreken was, maar gezien hoe ver ik al was in het boek zaten we hier al zowat twee uur.
“Dag dames”, zei Yue vrolijk. “Ik had al zo’n vermoeden dat ik jullie hier kon vinden.”
“Oh, hoi, Yue”, lachte ik. “Tja, mijn zus en ik hebben blijkbaar een gemeenschappelijke interesse.”
“Prinses Yue”, zei Keylina beleefd. Ze was opgestaan en maakte een buiging.
“Zeg maar gewoon Yue hoor”, zei Yue hartelijk.
“Oh, nou, euh, oké, bedankt”, stamelde Keylina.
“Geen dank”, glimlachte Yue. “Willen jullie samen met ons eten?”
“Kan dat dan?”, Keylina was stomverbaasd.
“Natuurlijk, en jullie ouders zijn uiteraard ook uitgenodigd.”
“Jij mag kiezen, Keylina”, moedigde ik haar aan. “Het is jouw verjaardag.”
“Nou, ja, euh, lijkt me best leuk”, zei ze zacht.
“Kom dan maar mee, Lizzie haalt jullie ouders wel”, glimlachte Yue.