9

Tom pov.

Het rottige gepiep galmt door de kamer wat eindigt met wat gerinkel als ik aardig hard de wekker uitsla. ‘Tom opstaan, we hebben nog maar een half uur!’ Roept Bill naast me oor, sinds wanneer is die binnengekomen? Grommend wat op een ja moest lijken ga ik overeind zitten. Voor me staat Bill opgemaakt en haren gedaan en al. ‘Over kwartier zijn Gustav en Georg er’ Ik laat me weer achterover vallen. ‘Toooom!’ roept Bill en geen seconde later krijg ik een glas water over me heen die op het nachtkastje stond. ‘Godver Bill !’ vloek ik, ‘Ja mam hij is wakker!’ roept Bill naar beneden en loopt naar zijn eigen kamer. Rot joch.. wat zou ik ook zonder hem moeten? Ik grinnik om me eigen gedachtes en sta dan toch op en begin me om te kleden en me haar te doen, niet dat me dreads zoveel werk zijn.

Sloom loop ik naar beneden en bij elke treden hoor je een bonk van me koffer, geen zin om te tillen. In de woonkamer zitten de jongens met zijn alle aan de eettafel waar ik me rustig bij aanschuif. Er liggen al 2 boterhammen voor me neus klaargelegd, wachtend om opgegeten te worden. ‘Nou schiet op, ik wil niet te laat komen Tom’ Klaag Bill weer en zit zenuwachtig met zijn tongpiercing te spelen. ‘Easy’ is het enige wat ik zeg en begin rustig aan me boterham te eten en kijk de jongen grijnzend aan die me op me aan het wachtend zijn, ach wou zou ik zeggen? Ik ben nou eenmaal geen ochtendmens.