Thirty-Eight

*Zoey Miller

Ik hoorde een geluid aan me voorbijgaan en zag een zwarte schim langs me heen lopen.
Ik onderscheidde zijn bruine krullenkapsel.
'Harry?' vroeg ik zachtjes. Vliegensvlug draaide hij zich om. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om hem beter te kunnen zien en kwam tot de conclusie dat het wel degelijk Harry was.
'Zoey! Kom naar binnen, straks krijg je een longontsteking.' beval hij bezorgd.
'Ga jij maar terug, ik heb echt geen zin om bij mevrouw 'Schat, vind je dat jurkje ook niet een beetje te kort?' te zitten' snauwde ik kortaf. 'Wat is haar probleem?'
Op mijn gemak geseteld door Harry's aanwezigheid ging ik op de berm zitten.
'Wat zie je in haar?' vroeg ik zachtjes.
'Ik ben een jongen, dat doen we nu eenmaal. Als een mooi meisje interesse in ons toont gaan we ervoor, ook al is ze niet eens aardig. Mell is daar een mooi voorbeeld van.' zei Harry terwijl hij zich naast me zette.
'Dat is echt... dom.' grinnikte ik. Oké, slechte woordkeuze. ik kon even niets beters verzinnen...
'Ja, eigenlijk wel.' grijnsde Harry.
'Waarom Mell? Je kan ieder meisje dat je wilt krijgen. Dus, waarom zij?'
Hij haalde nonchalant zijn schouders op.
'Veel leuke mensen heb ik nu eenmaal nog niet ontmoet, Behalve jij natuurlijk.' Ik glimlachte gevleid en legde mijn armen rond hem heen om hem te omhelzen. Het voelde plakkerig aan met onze natte kleren, maar dat maakte niets uit.
Hij liet me zachtjes los en keek een tijdje diep in mijn ogen. We zwegen, woorden zouden het moment verpesten.
'Ik moet denk ik eens terug naar Mell.' zei hij plotseling. Een bliksemschicht trof mijn lichaam en zoog al het bloed uit mijn aders.
Ik trok grote ogen naar hem en keek hem niet begrijpend aan.
'Mell? Waarom?'
'Ze weet niet dat ik bij jou ben, ze denkt dat ik op dit moment op het toilet zit.' Wat? Moest hij tegen haar liegen om bij mij te zijn?
Waarom zei hij niet gewoon dat het hem speet maar dat hij liever bij mij was dan bij haar? Of zonder de excuses.
'Het toilet? Waarom zeg je niet gewoon dat je bij mij bent?' vroeg ik, ookal wist ik het antwoord: hij wou nu nog niet kiezen tussen ons tweeën. Het krenkte me in mijn trots. Twijfelde hij nu?
'Dat kan ik moeilijk zeggen na jullie ruzie van daarnet. Ze kan je bloed drinken.' zei hij een beetje ongemakkelijk door mijn stem.
'Dus je moet al tegen haar liegen om bij mij te kunnen zijn? Dat mag niet meer? Wie denkt ze wel niet dat ze is?' siste ik kwaad.
'Wie denk jij wel niet dat je bent? Zonet zei je nog, en ik citeer:" Als een mooi meisje interesse in ons toont gaan we ervoor, ook al is ze niet eens aardig." en nu ga je terug?' Ik kneep mijn ogen kwaad tot spleetjes. Hij had nota bene zelf gezegd dat hij Mell ook niet aardig vond maar toch loog hij tegen haar om bij mij te zijn.
'Ga mee, leg het bij!' beval hij zacht.
'Nee, bedankt. Ga maar terug naar del.' riep ik gepikeerd.
'Wat wil je nu dat ik doe, Zoey?' vroeg hij me lichtelijk geïrriteerd.
Ja, daar had hij een punt. Ik zei dat hij weg moest maar als hij ook daadwerkelijk ging zou ik nog bozer worden. Waarom begreep hij niet dat hij gewoon bij mij moest blijven? Me geruststellen...
Toch: ik gaf me niet gewonnen.
'Ik wil dat je bij me kunt zijn zonder dat je tegen die manipulatieve trut moet liegen. Jullie hebben naar mijn weten nog niet eens verkering en ze controleert je nu al!'