236~

Laura PoV
Adam gaf wel kritiek, en nog geen klein beetje ook.. maar hij had een punt, weeral. Ik had regels voor mezelf opgesteld, en ik had gezegd dat ik TOm voor de rest van mijn leven zou haten...maar ik was impulsief. ik wou niet toegeven wat daarvoor de basis was; ik had hem nooit vergeten. Ik snapte alleen niet waarom hij me naïef noemde. ik wist waaraan ik begonnen was eenmaal ik de beslissing genomen had om met de jongens mee op tour te gaan. Ik wist het eigenlijk al toen ik besloot om de opdracht van Tokio Hotel toch maar aan te nemen, ondanks hoe ik me voelde. Ik had eigenlijk van op voorhand moeten weten dat ik hen weer zou tegenkomen. Zoiets zou gewoon moeten gebeuren.
ik besloot nu nog niet te antwoorden, TOm zou gewoon gek worden als ik dat nu deed -en hij zou meelezen- en ik begon honger te krijgen. Ik hoorde weer en ping. Adam zou niet te veel slapen vannacht -voor hem was het nacht- denk ik; hij wachtte op zijn details... Tom keek zo geïrriteerd dat ik dacht dat hij zijn pizza naar mijn nieuwe laptop zou gooien. Ik bleef als een flink kindje aan tafel zitten. hij keek me aan, alsof hij zou zeggen dat ik moest gaan kijken wat er was... 'is de liefde tussen schat en Honey plots over?' vroeg hij kortaf. Ik legde mijn hoofd op mijn schouder, en -goed voor hem- hij wou hem er blijkbaar niet afduwen of zo.. 'Hmm, wel hij heeft nu nacht. Het zou gemeen zijn om hem nu van zijn nachtrust af te houden.' mompelde ik met een knipoog naar Bill, vraag me niet waarom, maar Bill snapte het wel. Ping, en twee seconden later weer Ping. 'Kan dat ding uit voor we hier een muziek installatie hebben?' vroeg Tom. 'Ik heb gedaan.' zei Bill en meteen sprong hij op. In het passeren naar zijn kamer duwde hij de laptop subtiel -m.a.w. met een luide klik- toe. Tom zuchtte zacht. 'Weer niet goed?' vroeg ik zacht toen ik een stuk pizza in zijn mond duwde. 'Weet je, ik heb geen honger meer.' mompelde Gustav, Georg volgde zonder veel te zeggen, maar hij grijnsde wel, en hij porde me in mijn zij toen hij passeerde. Hij wist dat ik er niet tegen kon.