Behind The Fairytale |16|

Behind The Fairytale |16|
Embry Call
‘Hoe zag de vampier er uit? Welke oogkleur? Hoe oud was hij of zij? Van waar kwam die?’ Ashley had haar vragen gesteld en bleef ongeduldig op het antwoord wachten. Tja, misschien kende ze hem...
‘We wisten eigenlijk eerst niet dat hij een vampier was. We wisten niet dat die bestonden en hoe ze dan zouden zijn. Als je me in die tijd vroeg om een vampier te beschrijven had ik direct gezegd dat ze dood gingen van zonlicht, niet tegen knoflook of kruisen en wijwater konden, dat ze uitstekende hoektanden hadden die vaak onder het bloed zaten, dat ze altijd een cape droegen en in een vleermuis konden veranderen... Pas achteraf wisten we dat hij een vampier was, helemaal het tegenovergestelde van wat ik verwacht had. Ik dacht dat hij een engel ofzo zou zijn, een engel die wat fout had gedaan, want zijn ogen waren donkerrood. Ze werden donkerder na een tijdje en toen zei hij dat hij even weg moest, maar zeker nog terug ging komen. Als hij dan terug kwam, waren zijn ogen weer helrood en had hij meer energie, leek hij zich beter te voelen. We wisten nooit wat hij ging doen als hij weg ging, maar op een dag had iemand hem gevraagd waarom hij hier altijd terug kwam. Hij antwoordde dan dat hij voelde dat ZIJN meisje hier ging komen. Dat is nooit gebeurd, na een tijdje zei hij dat hij iets anders voelde. Ze zou ergens anders zijn, anderen zouden hem kunnen helpen om naar toe te gaan. Hij wou haar zo graag vinden. Maar hoe hij er uit zag. Hij had dus rode ogen, zoals jij. Ze vielen hard op in zijn spierwitte gezicht, ook zij donkere haar maakte een heel contrast. Hoe groot hij was, weet ik niet. Groot voor mij, maar misschien wel klein voor jou. Dat is moeilijk om te zeggen. Hoe oud... Hoe bedoel je, jij bent veertien, maar al een paar jaar.’ Ze keek de hele naar Ashley’s rode ogen terwijl ze hem beschreef.
‘Beide, als je dat weet. Hoe oud hij was toen hij veranderde en hoe lang dat geleden was.’ Ze glimlachte waterig, in de hoop dat ze nog veel wist over hem.
‘Hij zag er zo oud als jij uit, maar je ziet er geen veertien uit...’ Zei ze.
‘Neen, in het eind van mijn eerste jaar ben ik er ouder uit gaan zien, ik weet niet hoe het komt. Misschien gewoon een verlaatte reactie op de groeispurt...’
‘Oke, maar hij zag er zestien of zeventien uit. Hij was van lichaamsbouw gemiddeld, of neen, iets meer gespierd, maar geen bodybuilder. Hij kwam van Italië, hij was steeds aan het zagen over wat een monsters daar zaten. Maar ik weet niet of dat ook zijn geboorteplaats is, hij was daar gewoon geweest. Hij had veel verhalen, heel veel dingen over het meisje waar hij naar zocht, maar ook haar naam ben ik vergeten. Ik kan me wel herinneren dat hij heel snel leerde, net als jij. Alles wat je hem vertelde, kon hij zonder fouten na vertellen. Elk detail wist hij nog en dat kon hij ook na twee weken nog doen. Hij leerde heel snel Lua. Hoe komt het dat jij dat ook doet, maar Embry niet?’
‘Hee, ik kan ondertussen al veel meer zeggen!’ Kwam ik tussen hun gesprek.
‘Ja, jou woordenschat gaat na twee en een halve dag ongeveer een veertigtal woordjes zijn. Ashley kan al een hele hoop meer zeggen, dat kan je niet ontkennen.’ Ze zuchtte, net als altijd dat ze tegen me sprak. Wat had ze tegen me?
‘Het geheugen van een vampier is perfect. Je onthoud alles wat je hoort, ziet, ruikt... Dat van een weerwolf is ook goed, maar minder als dat van een vampier. Dus elke keer dat jij een woord voor me vertaald, slaan mijn hersenen dat op. Bij Embry is dat ook zo, maar je zal het misschien twee keer moeten zeggen en de hersenen van een vampier zijn ook heel sterk. Ik kan de meest moeilijke berekeningen maken zonder er over te moeten nadenken, ik weet het gewoon direct. Zoals je weet dat een plus een twee is. Als Dauwe aan jou iets vraagt om tegen mij te zeggen, heb ik haar woorden gehoord en zal ik ze direct vergelijken met vorige zinnen die vertaald moesten worden. Als een vertaling van een paar woorden dan overeenkomt, maken mijn hersenen direct de klik dat dat woord die betekenis heeft. Dat is weer zo een bovennatuurlijk ding en zal bij een weerwolf niet gebeuren...’ Legde Ashley uit.
‘Ooh...’