Part 19.

Oke, dus Bobslee was naar zijn les gerent. Hij was alleen wel een beetje laat door mij. Woops. Dus ik loop naar de bibliotheek, kijken of ik nog een boek kan lezen. Of muziekblad. Ik duw de deur open en loop naar de sectie Piano Chords. Klassieke muziek voor Dummy's. Euh, no thank you. Ik kijk verder en laat mijn ogen over de titels glijden. Dan blijven mijn ogen haken bij een titel. One Direction: All songs. Zal ik hem pakken? Nee. Of wel. Ik kijk sneaky om me heen en pak het boek. Snel blader ik er in. Misschien moet ik dit kopiëren voor mijn zusje? Niet dat ze echt noten kan lezen ofzo. Hmm... 'Betrapt.' hoor ik achter me. Ik versteen compleet en kijk sneaky over mijn schouder. Een bos krullen kijkt me geamuseerd aan. Nouja, niet de krullen, maar de persoon. 'Dus je bent wel een fan.' lacht hij. Snel schud ik mijn hoofd en zet ik het boek terug. Mijn zusje moet maar wachten. 'Wat moest je dan met dat boek?' vraagt Harry geamuseerd door mijn paniekerige gezicht. Oke, Demi, haal diep adem, en antwoord eerlijk. 'Verbranden.' zeg ik op een platte toon. Verbranden? Serieus? Waarom kan ik niet gewoon eerlijk zijn? Ik bedoel, het is voor mijn zusje. Harry haalt een wenkbrauw op en begint dan keihard te lachen. Het valt me op dat er nog niet zo'n sssssh-vrouw is gekomen. We maken nogal een herrie. 'Je durft het gewoon niet toe te geven! Je wilde mijn liedjes leren om ze voor me te spelen zodat je mijn hart kon winnen!' ... Juist ja. Hij slaat zijn arm om me heen. 'Schat toch, je kon het me ook persoonlijk vragen, ik zal het niemand zeggen.' Met twee vingers til ik heel voorzichtig zijn arm op, alsof hij uit de afvalbak komt. Wat eigenlijk niet eens een gek idee is. Misschien moet ik hem een keer in de prullenbak gooien. 'Als ik je leuk zou vinden, wat ik dus niet doe, zou je dat wel merken. Dus hou je arm en je vervelende ego bij je, deal? En oja, mijn zusje is een fan, dus als ik ook maar ooit een liedje van jou wil leren, wat nooit gaat gebeuren, zou ik het voor haar doen.' Hij trekt een pruillip en haalt dan nonchalant zijn schouders op. 'Oke, dan geef je het niet toe. You like me.' Ik rol met mijn ogen. 'In your nightmares.' Ik loop van hem weg. Maar ik voel zijn ogen in mijn rug branden. Niet letterlijk, dat zou pijnlijk zijn.