Part 18

Hij zwaait en glimlacht. Eigenlijk is zijn gezicht best cute. En van die wangetjes waar je zo in wil knijpen en zeggen: aaahw, jij bent zo cuuute! En dan met zo'n piepstemmetje. Ik ren naar hem toe en ga naast hem lopen. In stilte. Geen ongemakkelijke stilte, gewoon een stilte. Zo'n stilte waarvan je denkt: hmm, wat een chille stilte. 'Dus,' doe ik een poging om een gesprek te beginnen. 'heb je nog les vandaag?' Hij knikt. 'Klassieke muziek.' Ik kijk hem vragend aan. Bobsle en klassieke muziek? Niet echt een combinatie. Ik kon hem me al niet voorstellen met een harp. Kun je nagaan met bijvoorbeeld een viool ofzo. Hij lacht bij het zien van mijn veagende gezicht en wenkt me mee een lokaal in. Een wat oudere vrouw glimlacht en welkomt ons. En dan gebeurt er iets heel speciaals: Bobsle gaat UITGEBREID een gesprek aan met de vrouw. Ze lachen en kijken naar mij. Hmm, laat ik er eens bij gaan staan. De vrouw kijkt me vriendelijk aan. 'Je hebt hem vast nog nooit op de harp horen spelen?' Ik schud mijn hoofd. Ik zie Bobsle ergens in een hok verdwijnen en even later weer terug komen met een voorwerp onder een groot doek. Hij haalt het doek eraf en er komt eem prachtig gouden harp tevoorschijn. Ik merk dat mijn mond open staat, dus die klap ik snel dicht. Bobsle gaat zitten en begint een prachtig lied. Zo zacht en lief. Totaal het tegenovergestelde van Bonsle's uiterlijk en precies zijn innerlijk. Ik kijk naar de oudere vrouw, ze heeft zowaar tranen in haar ogen. Ik moet dat ook wel toegeven, het klinkt prachtig en bedroeft, alsof er iets achter zit. Ik richt me weer op Bobsle. Hij lijkt te genieten. De laatste paar noten en hij kijkt me aan. Met zowaar een glimlach op zijn gezicht. Ik klap. De oudere vrouw klapt. 'Wauw.' zucht ik dromerig. 'Het was iets dat ik ooit geschreven had.' Hij haalt zijn schouders op alsof het niets was. 'Hoeveel ik hier ook van hou, ik wil de beats.' 'En dat vind ik nou echt zo jammer!' roept de vrouw hopeloos. 'Je gooit je talent weg!' Bobsle lacht ongemakkelijk en doet dan de doek weer over de harp. De vrouw loopt naar haar bureautje en pakt een stapeltje papier. 'Nou, als jullie het niet heel erg vinden, ik moet weer aan het werk.' Bobsle en ik knikken en lopen snel het lokaal uit.