120- monkeys in the air

elisabeth pOV
Beneden stonden mijn kinderen -grijnzend-te klappen, onder leiding van Felix. ik stak mijn tong naar hen uit, en bedacht me iets leuks. Ik vloog pijlsnel in een duikvlucht naar beneden en greep Shay en Sacha mee. Ze gierden het uit van de pret. Ik hoopte alleen dat Marcus en Tristan hun best zouden doen om mijn kleintjes uit de brand te helpen als mijn vleugels het beu werden. Ik probeerde ze zo zacht mogelijk weer neer te zetten, en merkte meteen op dat 4 paar andere handjes de lucht in gingen. Ik greep Venna en Jinx, en merkte op dat Venna het net iets te leuk had in de lucht. Dat in combinatie met een competitieve jongenstweeling leek me een gevaarlijke bedoening. Ik hoopte maar dat het kasteel een beetje afgelegen was, anders had ik dus een groot probleem. Ik had zo het gevoel dat Venna, Sacha en Akshay verschrikkelijk gevaarlijk gingen doen als ze zou laten alleen "buiten spelen". Ik liet Venna en Jinx heel voorzichtig in de armen van Seth en Embry vallen. Nooit geweten dat die twee zo... verantwoordelijk konden doen, ik denk dat ze zelf even boos keken omdat ík gevaarlijk deed. Ik nam Leliël en Freek over. Felix had ze euhM....klaar gehouden-in de lucht- voor me. Hun kleine, ronde gezichtjes klaarden helemaal op. Ik zag Dani vertwijfeld naar me kijken. Als hij een wolf was, zou ik gezworen hebben dat hij met haar ingeprent was...maar als vampier.. noem het maar gewoon soulmates. Het leek zo normaal...mijn kinderen waren een maand oud, en 4 van de 7 hadden hun soulmate al gevonden... ik zou het nog jammer vinden voor Freek, Sacha en Akshay...mijn drie jongens die nog geen vriendinnetje (of vriendje, na Abel en Gregory weet je maar nooit) hadden.
Beneden hoorde ik Marcus tegen Tristan babbelen, het was gemakkelijk te begrijpen en ik had niet eens moeite om uit hun hoofden te blijven.
'Zo, hoe denk je er nu over? Je dacht dat je "vader" was, blijkt dat je al opa bent.' zei Marcus met een klein lachje terwijl hij Freek opving. Dani spurtte naar me toe om Leliël op te nemen. Tristan keek naar Marcus, vooral verbaast. Oké, als Felix me niet tegenhield zou ik hem iets aandoen... iets dat zelf voor een vampier zou kunnen pijn doen...
'Ik hoop dat je je gerealiseerd hebt dat als Elisabeth je dochter is, haar kinderen jouw kleinkinderen zijn?' vroeg Marcus ongelovig. Tristan keek rond, met een rare trek op zijn gezicht. dit zou zo verkeer gaan.
Zijn ogen leken met de seconde iedere keer iets groter te worden.
'En dan noemt Dagmar mij seksueel ...overactief?' vroeg hij zacht. Ik lande voor zijn voeten.
'Ik ben niet overactief; het was niet de bedoeling, en ik heb er 7 in 1 keer gekregen. ten tweede; ik neem mijn verantwoordelijkheid en zorg voor mijn kinderen.' zei ik hard tegen hem. Felix trok me weg, ik denk dat het net op tijd was. Ik zou anders hem serieus pijn gedaan hebben.
Ik trok mijn vleugels weer in omdat ik Felix geen pijn wou doen, niet meer. ik was over mijn ergste woede heen, denk ik. Hij hield me stevig in zijn armen, ik had er geen probleem mee al kreeg ik het gevoel dat hij me niet helemaal vertrouwde. Dat was nadeel aan nog maar een maand oud zijn, mijn ogen waren nog altijd bloedrood en mijn reacties waren soms onvoorspelbaar -zoals net met Tristan- en niemand vertrouwd je. Behalve mijn kinderen, die vertrouwen me net iets te veel dat ze niet meer oppassen als ze met hun drinkbekers rondliepen. Het brandde nog steeds in mijn keel, maar ik kon het weerstaan en ik joeg genoeg om er niet aan ten prooi te vallen. ik zou het me nooit vergeven als een van mijn kinderen iets zou overkomen doordat ik geen controle had over mijn dorst. Ik dacht aan Dagmar, hij kwam gewoon in mijn gedachten piepen, maar het herinnerde me eraan dat we hier bijna weg gingen. Ik moest nog pakken.
'Felix, heb jij toevallig tijd om mee te gaan en koffers te kopen.' vroeg ik zacht.
'Wij gaan wel met je mee.' zeiden Alice en Rose in koor. Ik knikte dankbaar, en merkte plots Embry, Seth en Leah op. Ze keken me vreemd aan.
'Jullie vertrekken toch nu nog niet?' vroeg Embry. ik keek hem aan.
'Wel binnenkort, ik denk dat het nog maximum een week is, anders komt Dagmar me gewoon halen, met of zonder voorbereiding.' zei ik. Ik zag zijn blik, en die van Seth en Leah. Hier had ik niet aan gedacht. Ik kon mijn kinderen niet scheiden van hun wolven, maar onder geen beding zou ik de helf -3 van de 4- van mijn kroost alleen laten...