Hoofdstuk 16

Ik schrik wakker als ik plots voetstappen hoor. “Katniss, word wakker”, fluister ik zo stil mogelijk. Ze gaat ook recht zitten en we zetten allebei onze brillen op, maar de bomen staan te dicht bij elkaar om iets te kunnen zien. Als er opeens een vuur gaat branden, kijken Katniss en ik elkaar aan en we denken blijkbaar hetzelfde: wat een idioot. Ik had heel veel zin om nu uit de boom te klimmen en de tribuut eens goed mijn gedacht te zeggen, maar dat zou dom zijn. Het beste dat we nu konden doen was blijven zitten en hopen dat de omringende bomen genoeg beschutting zouden geven. Zo zaten we al een halfuur zonder dat er iets gebeurde, maar plotseling hoorde we meerdere voetstappen snel naderen. Dat waren ongetwijfeld de beroeps, mijn gedachten werden bevestigd toen ik de smeekbeden van het meisje hoorde. “twaalf dood, nog elf te gaan”, hoorde ik Cato zeggen. De anderen reageerden enthousiast. We hoorden ze nu onze kant op komen. Ik hoopte vurig dat ze snel door zouden lopen en ons niet zouden zien, en even leek het erop dat dat ook zou gebeuren. Maar toen stopten ze plotseling, een paar meter van onze boom verwijderd. “hadden we nog geen kanon moeten horen?” vroeg Glimmer. “misschien is ze nog niet dood?” zei Marvel met een spottende ondertoon. “ze is dood, ik heb haar zelf de keel overgesneden” wierp cato meteen verontwaardigd uit. In een mum van tijd stonden ze te ruzieën tot opeens een stem zei: “ik ga wel terug en maak haar af.” Het was de stem van Peeta geweest, Katnis en ik waren zo hard geschrokken dat we waren omgerold en nu onder aan de tak hingen. Ik deed zo goed mogelijk mijn best om te blijven hangen maar uiteindelijk konden mijn benen het niet meer houden en moest ik loslaten. Ik viel uit de boom en toen met veel lawaai op de grond terecht kwam, rolde ik zo snel mogelijk naar een andere boom. Als de beroeps me nu zouden vinden, en dat zouden ze, zouden ze Katniss niet vinden als ze naar boven keken. Auw, volgens mij had ik mijn voet verstuikt bij mijn val. Ik had echt wel veel lawaai gemaakt want Glimmer,Marvel en Cato draaiden zich geschrokken om. Toen Cato zag dat ik het was verscheen er een moordlustige grijns op zijn gezicht. Ik kwam naar me toe, trok me omhoog en drukte me toen tegen een boom met zijn vingers rond mijn nek. “zo, en wat gaan we nu doen hé?” vroeg hij nog steeds grijnzend terwijl het een mes uit zijn riem haalde. “how even makker,” kwam Marvel zich nu moeien, “we kunnen haar best gebruiken, heb je haar bezig gezien tijdens het bloedbad?” “ja dat heb ik, dat is nu net de reden waarom ik dit doe” riep Cato hem kwaad terug, maar ik kon zien dat hij begon te twijfelen. De greep rond mijn nek werd zwakker. Peeta kwam net terug. “ze is dood”, kondigde hij aan,” oh komt Lizzy ook bij ons?” “ja, we kwamen haar net tegen, toch? “zei Marvel en hij fluisterde Cato toe: “als ze zien dat we onderling ruzie hebben denken ze nog dat we zwak zijn.” Dit gaf de doorslag en de hand om mijn nek verdween. “laten we maar terug gaan, de andere vinden we morgen wel.” Zei Cato, natuurlijk moest hij weer meteen het gezag hebben. Ze begonnen weer richting het meer te lopen, ik had besloten dat het het beste zou zijn om gewoon te doen alsof ik bij hen stond, ik zou me een andere keer wel weer bij katniss voegen. Ik begon dus maar achter hen aan te hinken, zeg maar, mijn voet deed echt veel pijn. Toen hij doorhad dat ik totaal niet snel kon lopen in deze staat, liep Cato naar me toe en pakte me op. “zet me neer!” begon ik onmiddellijk te protesteren en ik probeerde me uit zijn armen los te wringen, maar hij was veel te sterk. “je hebt je voet verstuikt en ik kan niet tegen geslenter dus dit is de enige oplossing”, zei hij bot terug. Het zag er niet naar uit dat ik hem van gedachten zou kunnen laten veranderen dus liet ik hem maar begaan. Na een 20-tal minuutjes te hebben gestapt kwamen we aan bij het meer. De rest legde hun zakken neer en het viel me op dat ze die best wel ver van hun voedselvoorraad legden. Ik gooide mijn spullen er ook maar bij, al was het maar om hen een teken te geven dat ik hen vertrouwde, wat totaal niet het geval was. Peeta begon een vuur te maken terwijl Marvel de jongen van district 3 beval om slaapzakken te gaan halen. Ik ging op de grong zitten, trok mijn schoen uit en bekeek mijn enkel. Die begon natuurlijk als flink op te zwellen. Cato kwam opeens tegenover me zitten, hij had een klein potje vast. Hij opende het en ik zag dat het een soort zalf was, hij deed wat zalf op zijn vingers en smeerde het toen heel voorzichtig op mijn enkel. Ik wist niet goed waarom maar op dat moment had ik opeens kriebels in mijn buik. “hier zijn jullie slaapzakken” zei Marvel en hij gooide ons de slaapzakken toe terwijl hij de zijne naast mij legde. Cato ging langs mijn andere kant liggen en zei nog tegen Glimmer dat zij de eerste wacht moest nemen. Hier lag ik dan tussen Cato en Marvel, dit was dus niet hoe ik het gepland had. Ik wilde eigenlijk wakker blijven maar ik was zo moe van het rennen de hele dag dat ik al snel in slaap viel.
Cato’ s pov
Ik had Marvel wel kunnen vermoorden toen hij daarstraks tegen mij inging, maar het zou dom zijn geweest om nu al ons verbandschap te verbreken. En als ik eerlijk was tegen mezelf was ik best wel blij dat ik Lizzy nog niet had gedood. Toen ze daar zo hulpeloos op de grond lag en toen ze mankte , was het beschermende gevoel weer bij me omhooggekomen. Net zoals ze weer in een onschuldig meisje was veranderd nu ze hier zo naast me lag te slapen. Maar ik wist dat ik niet zo mocht denken, als ik wilde winnen zou ze toch moeten sterven en ik was nog altijd kwaad dat ze me zo had belogen. Ik bleef hier nog een tijdje over piekeren toen ik plots merkte dat Lizzy aan het rillen was. Nu lag ze al in een slaapzak en nu had ze het nog koud. Ik kroog wat dichter naar haar toe en na een tijdje lag ze weer vredig te slapen. Ik zag dat er een haarlok voor haar gezicht was gevallen en ik kon neiging niet weerstaan. Ik strekte mijn hand uit een veegde voorzichtig om haar niet wakker te maken de lok weg. Ze zag er echt schattig uit als ze sliep. Ik keek een hele tijd naar haar gezicht en ik merkte dat ik er rustig van werd. Maar plotseling merkte ik iets op waar ik woedend van werd. Marvel in zijn slaap een arm om Lizzy heen geslagen. Wat had die gast toch tegenwoordig? Ik sloeg ruw zijn arm van haar af en trok haar wat dichter tegen me aan, en uiteindelijk viel ik ook in slaap.