XXX

Chiara Standle:

Met een zucht gooi ik mijn benen over de bedrand heen en loop ik naar mijn bureau. Daar ligt de gloednieuwe bezem met het briefje er nog op. Ik pak hem eraf en bekijk hem. Mijn naam staat erop en ook heb ik al zo'n vermoeden van dat hij van mijn ouders komt. Ik scheur de envelop open en begin de brief te lezen.

Lieve Chiara,

Sorry dat je cadeau een dag te laat aankomt, maar dat heeft een reden: Wij, als stomme ouders, waren vergeten dat een uil er bijna een dag over het vliegen doet en dat er 's avonds geen post wordt bezorgd. Ik hoop dat je ons kunt vergeven en dat je niet dacht dat we je vergeten waren.
Ik denk dat je al wel weet wat het cadeau is, aangezien je waarschijnlijk -zoals eigenlijk altijd- het papier er meteen ongeduldig van het pakket hebt afgescheurd en daarna pas deze brief hebt gelezen. Ik hoop dat je er iets nuttigs mee kunt doen, bijvoorbeeld het Huffelpuf-team halen, want echt; wij hebben je deze zomer voor het eerst zien vliegen en je hebt er talent voor. Verder wensen wij je nog een heel fijn jaar toe, en tot de kerstvakantie, hè?

Groetjes,
Papa & Mama

PS. Mama hier nog even, als je een jongen aan de haak slaat en hem mee wilt nemen naar ons huis, je kan het ons echt wel vragen of vertellen dat je een oogje op iemand hebt.

PPS. Hier is je vader ook nog even. Let maar niet op je moeder, ze is toevallig in een hypere bui en is niet helemaal normaal bezig. Áls je echt een jongen aan de haak slaat, zeg hem dan wel dat hij met mij te maken krijgt als hij je pijn doet, oké?

Ik grinnik als ik de PS'en zie en kijk even of ik perkament en inkt heb liggen. Als ik dat heb gevonden ga ik goed zitten en begin ik aan mijn brief.

Hoi mam en pap!

Bedankt voor de bezem, echt heel erg bedankt! Ik heb hem helaas nog niet kunnen uitproberen, doordat ik een drukke schooldag had vandaag, maar zodra ik hem heb uitgeprobeerd, zal ik nog een brief schrijven met hoe hij vliegt.
Over de datum van aankomst van het pakje; dat maakt niet uit hoor. Jullie zijn nou eenmaal al over de bloei van je leven heen en al bezig met aftakelen, dan krijg je dat soort dingen. Nee hoor, ik maak maar een grapje, mensen zijn mensen en mensen vergeten soms dingen, toch?
Ik ga misschien wel proberen om in het team te komen, mijn vriendinnen zeuren daar immers ook over, maar ik weet nog niet welke positie dan. Hebben jullie nog tips?
Haha, over jullie aparte toevoegingen: Ik houd van jullie Nee echt waar, jullie zijn ten minste nog een beetje grappig, als jullie begrijpen wat ik bedoel Uhm... Jongens. Grappig dat jullie dat nu pas vragen. Ik ben nu namelijk al zo'n drie jaar op Peter Pippeling uit Griffoendor. Hij weet het denk ik niet en volgens mij vindt hij mij niet leuk, dus ik denk niet dat er een jongen langskomt deze kerst Tenzij er dingen veranderen, natuurlijk, maar ik weet niet hoe erg ik daarop ga hopen; ik ben bang voor de grootheid van de teleurstelling.
Maar in ieder geval: Hij weet dat ik besta! ^^ Ik werk samen met hem tijdens kruidenkunde en op zich lukt dat wel, al deed hij vandaag aardig raar. Maar ja, jongens doen soms gewoon raar. Dat is een feit, toch pap?
Ik hou al op met plagen. Just so you know: I love you both! <3

Xx. Chiara

Ik doe mijn veer weer terug in het inktpotje en rol de brief op, waarna ik er een lint omheen bind en opsta. Zo zacht als ik kan, trek ik een joggingbroek en trui aan en stap ik in mijn schoenen. Ik duw zo zacht mogelijk de deur open en sluip naar buiten, richting de Uilenvleugel.
Onderweg kijk ik zoveel mogelijk om me heen, oplettend of niemand me volgt of dat de conciërge niet in de buurt is. Gelukkig kom ik niemand tegen onderweg en snel ren ik het trappetje naar de Uilenvleugel op.
Als ik binnen sta, schrik ik me eerst helemaal rot; bij het raam staat iemand naar beneden te kijken. Pas als ik goed kijk, zie ik dat het Peter is. Hij kijkt naar beneden met een blik die ik niet thuis kan brengen.
"Peter?" Hij kijkt verschrikt op, maar zijn blik verzacht een beetje als hij ziet dat ik het maar ben en niet de conciërge of zijn afdelingsleider. "Wat doe je nog zo laat in de Uilenvleugel?" vraag ik hem en hij glimlacht even. "Dat kan ik jou net zo goed vragen," zegt hij en kijkt weer naar buiten. Ik doe net mijn mond open om te zeggen dat ik het eerder aan hem vroeg, als ik me bedenk. "Ik kom een brief posten, daar is deze toren voor, is het niet?" zeg ik en grinnik even, waarna ik doorloop naar mijn uil, die meteen wakker wordt als ik zachtjes zijn kopje streel. Ik bind mijn brief om zijn poot en meteen vliegt mijn uil naar buiten, de donkere nacht in.
Ik draai me weer om en kijk naar Peter, die zich duidelijk niet helemaal op zijn gemak voelt. Een brok ontstaat in mijn keel en mijn hoofd is een warboel van negatieve gedachtes. Ik haal even diep adem en zet dan een stapje dichterbij, zodat we niet zo ver van elkaar af staan; als ik een gesprek wil voeren, moeten we niet zeven meter uit elkaar staan, dat is niet te doen.
"Ik vraag het toch nog eens, wat doe je hier? Je bent toch niet gedwongen, of iets?" vraag ik en kijk Peter geïnteresseerd aan. Peter schudt zijn hoofd en kijkt me even aan. "Ik had gewoon even frisse lucht nodig en ik dacht aan de Uilenvleugel, dus ging ik hierheen," zegt hij en ik glimlach. Op dit moment houd ik van zijn longen, dat die frisse lucht nodig hadden.
Ik zie dat hij slikt en weer even wegkijkt. Meteen ben ik bezorgd. "Er is meer, hè? Je hebt een grotere reden dan dat je frisse lucht had, om hier te zijn," zeg ik en hij kijkt me geschrokken aan. "Hoe.. Hoe weet je dat?" vraagt hij, een beetje stotterend. "Je moet de hele tijd slikken en kijkt steeds weg. Je kan het me vertellen, hoor. Ik vertel niets door, waarom denk je dat ik in Huffelpuf zit?" vraag ik en hij haalt zijn schouders op. Hij wil zich van me afdraaien en naar buiten kijken, maar geeft dan toe en zucht.