With pleasure ~ CB - 69

Natuurlijk zou ik er ook niet aan ontkomen om de jongens van 'Cinema Bizarre' tegen te komen op een groot feest. Ooit zou het moeten gebeuren.

Het geroep van persfotografen achter de dranghekken proberen allemaal onze aandacht te trekken terwijl Miklos en ik bij elkaar blijven. Mijn geluk had niet gebroken kunnen worden deze avond omdat Miklos mij na 4 en een halve maand gelukkig samen te zijn, een aanzoek had gedaan, maar natuurlijk moest mijn geluk gebroken worden. Zodra Miklos en ik ons omdraaien om weer een stukje door te lopen, merk ik de bekende bouw op van Yu, en niet wer van hem vandaan staat Romeo. Helemaal aan de ingang staat Shin die op het punt staat naar binnen te lopen. Zouden ze weten van elkaar dat ze er allemaal zijn, op Kiro na? 'Amilia?!' Hoor ik nog net boven het kabaal uit. Strify's stem herkende uit alles. 'Ik wil door lopen, Miklos.' Smeek ik hem waarop hij knikt. We lopen een aantal meters door waarna we door een camera worden gestopt en worden geïntervieuwd. Dit geeft Strify de kans om zijn hand op mijn schouder te leggen en mij glimlachend aan te kijken. Hij was niks veranderd. 'Kennen jullie elkaar goed?' Klinkt de opgewekte stem van de interviewster. Ik antwoord ruw 'Nee' terwijl Strify een opgewekte 'Ja' laat horen. 'Het lijkt erop dat er een misverstand is, of dat een van jullie de waarheid ontloopt.' Grinnikt de interviewster die hier duidelijk van smult. Miklos weet mij weg te sleuren van de camera terwijl ook Strify volgt. Alsof hij mijn ontkenning niet erg vindt vraagt hij rustig, maar vrolijk om mij weer te zien, hoe het met mij gaat. Terwijl we het enorme gebouw ik lopen duw ik hem een rustige kant op, met Miklos achter mij en vertrek mijn gezicht even alsof ik naar iets wagelijks kijk. 'Had je mijn laatste brieven niet gekregen? Waarom hebben jullie mij niet laten weten dat jullie stopten? Waarom stopte jullie met schrijven?! Ik heb het verdomme moeilijk gehad! En vraag je mij doodleuk hoe het met mij gaat naar bijna drie jaar zonder enige steun?!' Gil ik naar hem door het lawaai heen en zie zijn gezicht vertrekken. De flitsen van de camera's konden mij niks schelen, ze mochten wat mij betreft wereldwijd bekend worden met de grootste onzin teksten. 'Nou, ik zal je zeggen hoe het met mij gaat! Mijn vader is gestorven, mijn moeder wilde met de grootste macht Max niet terug geven en alles en iedereen heeft mij toen in de steek gelaten! Gelukkig heb ik viavia Miklos en zijn familie ontmoet en het modellen werk gekregen.' Ik had vanalles verwacht van Strify, dat hij boos terug zou schreeuwen, of een priemende vinger en dan alsnog weglopen of iets dergelijks, maar niet dat hij mij in een stevige omarming neemt en jammert dat het hem ontiegelijk spijt.