Chapter five. - Yasmin Brooks.

De omgeving flitste aan me voorbij. Ik schrok een beetje van een hand op mijn schouder en draaide me om. Ik keek recht in de felblauwe ogen van een blonde jongen. Wauw, wat had hij mooie ogen. ‘Do you mind?’ vroeg hij. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik schudde mijn hoofd. ‘No, you can sit here.’ Op de een of andere manier vertrouwde ik deze jongen. Het leek haast alsof ik hem ergens van kende. Ik schudde deze gedachte van me af. ‘What’s your name?’ zei de jongen. ‘Yasmin,’ antwoordde ik, ik had altijd al een hekel aan mijn naam gehad. Een beetje verlegen keek ik naar de grond en het enige dat ik hoorde was de muziek op mijn telefoon. ‘What are you listening to?’ zei de jongen na een tijdje. One thing, een liedje van one direction, was net aangesprongen. Ik deed mijn rechteroordopje uit en drukte het in zijn hand. Toen hij hoorde waar ik naar luisterde kwam er een brede grijns op zijn gezicht. Ik keek hem vragend aan. Bij het begin van het tweede couplet begon hij zachtjes mee te zingen. Hij kon echt heel mooi zingen. Opeens schoot het me te binnen. Daarom kwam hij me zo bekend voor! Met grote ogen keek ik hem aan. ‘Oh my god, are you Niall Horan?’