With pleasure ~ CB - 67

In de maanden dat we nog wel contact hadden gehad, had ik brieven geschreven en achtergehouden om ze misschien, ooit een keer naar Strify te sturen. Ze bevatte de waarheid over mijn gevoelens naar hem toe, maar zodra ze stopten met schrijven en de brieven vager en vager werden en ze telkens maar door een van de jongens waren onder tekend, brokkelden deze af en kwam hier woede voor in de plaats.

Alles werd nog erger toen mijn vader stierf aan een hartstilstand en mijn moeder voor Max moest gaan zorgen. Ze zou er zeker wel goed voor zorgen, maar ik wist nu al dat ze hem nooit aan mij zou af staan. Ze zou de woorden spreken. "Je kunt niet eens voor jezelf zorgen, moet ik nu dan ook nog toen zien hoe jij je kat zult laten verhongeren?"

Met mijn vrienden van college had ik geen contact meer, allemaal wilden ze niks meer van mij weten. Roy en Maria waren nog een aantal keer geweest, maar hadden bij de laatste keer gezegd dat ze verder wilden met hun leven zonder zich constant zorgen om mij te moeten maken. Ik was door het lint gegaan naar Maria. Ik had geschreeuwd dat zij zich geen ware vriendin mocht noemen en dat ze moest branden in de hel. Ik had haar gevoelens gekwest, maar zij de mijne erger door mij helemaal alleen achter te laten nu ik niemand meer had. Maria had mij in de deuropening van mijn slaapkamer nog even in de ogen gestaard met verdriet en sorry gefluisterd waarna ze huilend het gebouw verliet terwijl de hulpverleners mij in bedwang hielden. Ik had diezelfde dag nog de brief gepost die voor Strify waren bedoeld, alleen had ik er een nieuwe brief achter gevouwen met de vet gedrukte letters; "I HATE YOU! I FACKIN' HATE YOU!"