Proloog

De beste tijd die ik heb geleefd. Je kon je prooi open en bloot opjagen zonder dat mensen het zagen. Mensen waren blind en te druk bezig met hopen dat ze betere banen zouden krijgen, oorlog voeren en geld verdienen voor het grote gezin.
Ik kon op het gemak achter mijn prooi aanrennen. Het leukste was dat ze wisten wie ik was en ik wist alles van hun.
Ik rende weer achter de lange jongen aan die al een uur voor me aan het vluchten was en echt dacht dat het nut had, ik gaf hem een voorsprong en ik rook zijn bloed al van meters afstand. Heerlijk die geur. Ik genoot alleen al hiervan.

De jongen die ik achtervolgde was mijn vriend. Ze vond ik het nog leuker. Hij heette Tristan Stokkin. Het was een schatje. Hij was 19 jaar, was verloofd, maar leefde toch zijn eigen leven. Hij werkte in een fabriek net als bijna elke man in deze tijd. Zijn huid was heerlijk zacht en warm ook al was zijn huid vies van het werken. Hij was om je lippen bij af te likken.

Ik snoof één keer en ik vond meteen zijn geur weer om er achteraan te rennen. Mijn jacht ging weer verder. In verstoppen was hij nooit goed geweest en dat kwam nu overduidelijk naar boven. Hij zat tussen een paar rotsen. Hij dacht zeker dat ik hem daar niet zou vinden. Tristan is niet zo een slimmerd als ik altijd had gedacht. Dat bleek maar weer.
Ik zuchtte en keek die lieve blonde Tristan aan, de woorden gleden over mijn lippen, "Je bent niet slim Tristan. Maar ik doe je geen pijn. Je schrok alleen even. Het is zo allemaal voorbij. Je kent me." Ik gaf hem nog een kleine knipoog.
Ik liet mijn tanden zachtjes komen uit mijn hoeken en mijn ogen vulde zich met bloed, ik kreeg een rode waas over mijn ogen, maar zag nog altijd even goed als eerst. "Heidi, laat me gaan." Stotterde de arme jongen bang. Zijn ogen waren zo groot als dat van een hert. Ik begon te lachen en Tristan begon nog meer te beven en trok dichter naar een hoekje toe. "Oh, Tristan, je stelt me soms toch teleur. Ik kan je niet laten gaan. Dat snap je toch wel?" Ik keek hem lieflijk aan en zette daarna hard mijn tanden in zijn heerlijke slagader die de laatste paar dagen al naar me lag te roepen in zijn hals.
Het geschreeuw van Tristan was maar kort. Ik genoot van het heerlijke bloed en liet het bloed door mijn keel glijden. Het was zo lekker warm en het had een heerlijke smaak.
Dit was altijd heerlijk aan mijn dag, als het uitging met mijn vriendje.