With pleasure ~ CB - 65

'Het leek ons beter om je in Nederland naar een kliniek te gaan voor hulp, dan in Duitsland.' Klinken Strify's woorden. Ik kijk geen van hen allen aan, zelfs mijn vader niet die ook mee was gekomen. De hand van Yu op mijn schouder schud ik er wild vanaf, grijp mijn tassen vast en til Max op. Woest stap ik het gebouw binnen zonder ze aan te kijken. Natuurlijk volgden ze mij wel, om er zeker van te zijn dat alles geregeld zou worden.

Het was dat mijn vader voor Max zou zorgen, anders zou ik niet vrijwillig in de kliniek zijn gebleven. Ik was een gevaar voor mezelf. Ik kon niet zelf van mijn eetstoornis af komen, hoe hard ik er ook voor zou vechten, ik zou op gegeven moment harder en sneller terug vallen. 'Zodra het mag, kom ik je ophalen in de weekeinde.' Glimlacht mijn vader gebroken. Ik knik kortaf terwijl ik een kus op Max' hoofd druk. Zou ik wel zonder Max kunnen? Koud sla ik mijn armen om mij heen en staar naar mijn voeten terwijl de jongens mij een voor een een knuffel geven. 'Het spijt ons echt, maar als het ons lukt dan komen we zeker langs. We willen je ook heel graag weer terug wanneer je hier uit mag, want we zullen je heel erg missen.' Fluistert Strify in mijn oor die mij nu omhelst en vervolgens een kus op mijn kruin drukt. Uiteindelijk verlaten ze allemaal het terrein en blijf ik alleen achter, woest en huilend, bessefende dat ik van de jongens hield, dat ik iedereen pijn heb gedaan en dat ik niet zonder Max, maar ook niet zonder Strify zou kunnen.